"O kamyku, który miał miękkie serce" fr.4 - Marzenia

[Alicja Jonasz]

do początku
do poprzedniego
Gwiazdeczka jest śliczna, a każda chwila z nią spędzona smakuje jak tabliczka mlecznej czekolady z dodatkiem cynamonu i kolendry, rozpływa się w ustach i budzi pragnienie, żeby kosztować więcej. Gwiazdeczka jest śliczna, wyjątkowa, jedyna na świecie, ale jak jej to powiedzieć, jak wyznać jedną z najskrytszych tajemnic, wyznać i nie umrzeć ze strachu, że się zostanie odrzuconym, wyśmianym, rozmyślał kamyk, markotniejąc z dnia na dzień z tęsknoty i jakiejś dziwnej, a zarazem rozkosznej niemocy. Jakich słów użyć, by wyrazić najpiękniejszą prawdę serca? A może nic nie mówić, tylko ofiarować jej prezent, ale taki, że gdy Gwiazdeczka na niego spojrzy, od razu wszystko zrozumie i się uśmiechnie? Tak, wręczenie upominku ukochanej muszelce to najlepszy pomysł pod słońcem! Kamyk rozmarzył się.
Już widział siebie, jak toczy się po plaży ze sznurem pereł połyskujących w blasku zachodzącego słońca, a Gwiazdeczka na sam jego widok promienieje, patrzy zaciekawiona na prezent, dziwi się, ogląda, przymierza, dziękuje, a potem długo leżą na piasku i rozmawiają. On opowiada jej o swoich przygodach, o niebezpieczeństwach, które napotkał podczas podróży do morza, o swojej sile i odwadze, ona słucha uszczęśliwiona, pełna podziwu, z jakąś niezwykłą fascynacją w oczach. Mewy szybują po niebie. Wietrzyk chłodzi rozpalone czoła, a woda pluska cichutko. Ach, jak pięknie! Tak, tak, sznur srebrzystych pereł z dzikich, morskich odmętów byłby najpiękniejszym prezentem dla Gwiazdeczki! Kamyk westchnął...
do następnego

[jaga]

i ma kamyczek dylemat nie byle jaki, w jaki sposób i jak zagadnąć gwiazdeczkę
by z uśmiechem przyjęła przyjaźń, którą chce ją obdarzyć

[eka]

Ale ładny pejzaż... uczuć.
Trzymam kciuki za Kamyczka.

[Alicja Jonasz]

dzięki, eka pora przejść od opisu uczuć do opisu działania, prawda? kawy?

[pallas]

Rozmarzyłem się. Nie wiem co to, ale coś mnie ciągnie do czytania. To chyba styl, bardzo lubię długie zdania. Pozwalają zwolnić tempo, pokazać nasze rozterki, to, co odczuwamy. Krótkie zdania z kolei nadały tempa opowieści. Pokazały dylemat kamyka. A ostanie słowa pokazały, że chciałby to zrobić, ale nie za bardzo wie jak, jest przecież kamieniem. Przywędrował tu razem z rzeką.

Piotr

[eka]

dzięki, eka pora przejść od opisu uczuć do opisu działania, prawda? kawy?

Chętnie, dzięki:)
Niczego nie sugerowałam, opis mnie oczarował. Może trwać bardzo, bardzo długo:)

[Liliana]

Jakie to słodkie, Alicjo. I wzruszające.

[Alicja Jonasz]

Liliana, dziękuję za wizytę