Sroki

[Liliana]

Gryzły się sroki okropnie,
że zwano je złodziejkami
i wypuszczono w świat plotkę
(by jeszcze bardziej je zranić),

iż kradną wszystko, co świeci:
korale, łyżki, widelce,
złote i srebrne monety,
wciąż pragnąc więcej i więcej.

– Przecież to bzdury są same –
rzekła najstarsza z nich, Klara.
– Zwołajmy walne zebranie,
trzeba naradzić się zaraz.

Zleciały się wszystkie sroki,
z odległych i bliskich krain.
– Jakie przedsięwziąć tu kroki,
by złą opinię oddalić?

W końcu znalazło się wyjście,
list napisały otwarty,
który miał dowieść niezbicie,
że sroki nigdy nie kradły.

Zebrały szybko podpisy,
głoszące czarno na białym,
że ich charakter jest czysty,
a inni je oczerniali.

I jaki był tego finał?
Pismo nie zdało się na nic,
bo nadal krąży opinia,
że sroki są złodziejkami.

Lecz gdy ktoś spojrzy na papier,
zrozumie sroczą aferę.
W tej sprawie ślady ich łapek
nie zastąpiły literek.

[Alicja Jonasz]

Bardzo sympatyczny wiersz dla dzieci Przypomnieli mi się Brzechwa i Tuwim ze swoimi rymowankami. Pozdrawiam, Koleżankę

[jaga]

wbrew pozorom sroki nie kradną, raz zszarganą opinię
trudno naprawić - ciekawy wiersz edukacyjny
również przypomniał mi się J.Brzechwa

[Liliana]

Alicjo, jago,
bardzo Wam dziękuję i przepraszam, że tak późno.

[eka]

Wbrew pozorom wiersz z ważkim przesłaniem.
I jaki nienaganny rytm.
Brawo, Lil.

[Liliana]

Bardzo dziękuję, eka.