najlepiej mi w dziurze po zębie

[biegnąca po fali]

miękko i ciepło
jeszcze się nie zrosło co miało
jeszcze za wcześnie
więc grzebię w żywej tkance się moszczę
jak u siebie a każda próbę wywołania
potraktuję jak atak

na wolność tych
którzy ciągną swoje pługi przez pustynię
pod ostrzałem słońca i sępów
krążących nad przyszłą padliną
w imię głodu czy innych pobudek
często osobistych na tyle
że nawet kość się nie ostanie

to co ty nazywasz porządkiem
dla mnie jest zbrodnią na przyszłych pokoleniach
ciąży fatum w postaci wymarłych
które przesypują ziarna w coraz to lepszych klepsydrach

przesypują na czas może dlatego tak szybko ucieka
i psuje się przed upływem terminu
wybitego niewidzialnym tuszem na rewersie
złamanego obola

[eka]

Ząb - czyli gryzienie. Tytuł najlepiej mi się odczytuje z całości. Nie lubię gryźć - metaforycznie - odrzucam agresję.
Kolejne obrazowania ciekawe i szerokie w odbiorczych domniemaniach, i chyba potwierdzają antywojenny sens tytułu.

każda próbę

- każdą?

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, społeczny wiersz. Nie rozumiem dlaczego które a nie którzy przesypują. Świetny tytuł.

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

...które to wymarłe pokolenia... W takim sensie "które". Ale pewności nie mam.

Ewo, Marcinie - dziękuję:)

[marengo]

Przemiły schowek w dziurze po zębie, ale chyba niezbyt udany w sensie lokalizacji… pomiędzy bólem, a procesami gnilnymi. Czasami życie przybiera różne formy i skojarzenia. Raz się biegnie, raz leży i trudno powiedzieć, co jest lepsze. Nie da się biec… stojąc, ale da się pisać wiersze.
Biegnąca, stojąca, siedząca i leżąca. Najważniejsze - pisząca. I tak trzymaj, chociaż gorzko i boleśnie.
A może pobiegniesz w lirykę - piękną i romantyczną? Zycie niekoniecznie musi być szare i smutne. To my kolorujemy swoje życie i od nas zależą barwy naszego świata.

[lczerwosz]

każda próbę

każdą?

się moszczę

to ma związek z legowiskiem, gniazdkiem, spokojem, odpoczynkiem, snem. Zaś szykowanie wartowni, strzelnicy, obserwatorium związane jest z postawą aktywną. Druga i trzecia zaangażowana w obronie.
Czy lepsza klepsydra lepiej odlicza czas, dokładniej, czy tylko sprawia jej właścicielowi wrażenie zasobności, władzy?

wybitego niewidzialnym tuszem na rewersie
złamanego obola

Na monecie nawet niewidzialny tusz się nie utrzyma, zwłaszcza przez lata. I tuszu nie wciśniesz w metal żadną prasą, nie ma potrzeby wprowadzać takich dziwnych rekwizytów literackich.

w postaci wymarłych
które przesypują ziarna

którzy?

Ostatnia przekombinowana. Bym uprościł aby razem z poprzednimi zagrało. Może tak, choć znaczy co innego:
zawsze zdążą przesypać na czas
może dlatego tak szybko ucieka życie
psuje się przed upływem terminu
ważności
nie warte złamanego obola

[eka]

Wracam, bo wiersz mocny i każe odkopywać Ewy zamysł. Przesłanie. Dzisiaj mnie uderzyła myśl wpisana w świetną metaforę:

ciąży fatum w postaci wymarłych
które przesypują ziarna w coraz to lepszych klepsydrach

przesypują na czas może dlatego tak szybko ucieka
i psuje się przed upływem terminu

Czas przyspiesza uciekając, bo one, wymarłe, rywalizują, ścigają się, która szybciej jego ziarna przesypie. Przed pisanym mu terminem - unicestwi. Czas nadaktywny się szybciej zużywa, psuje.
Pewne jeszcze wrócę.

[biegnąca po fali]

marengo - dziękuję za miłe słowa. Liryka nie dla mnie. W sumie z całym tym pisaniem mi nie po drodze. Ale "czasami człowiek musi, inaczej się udusi".
Dzięki.

Leszku - lubię te Twoje zmagania z moją pisaniną;)
Dziękuję za wszystkie uwagi i sugestie.

Ewo - podziwiam Twoją wytrwałość w doszukiwaniu się sensu w chaosie.
Pięknie dziękuję za kolejne próby i "dobre" czytanie:)

[tabakiera]

Na moje oko tytuł świadczy o dużym poczuciu humoru autorki.
Oryginalny.

[biegnąca po fali]

Czy ja wiem, tab. Jak się wyrwie ząb, to później boli jak diabli. I niby wiesz, że trzeba było, ale zamiast szukać pozytywów wolimy się umartwiać. Grzebać w tej dziurze, rozdzierać dopiero co zarośnięte rany i obdzielać swoim bólem wszystko co się rusza.

Ale poczucie humoru to ja mam jak najbardziej. Dlatego piszę:) Dzięki.