Przyjaźń wrogów i przyjaciół

[Toyer]

Nie szukaj sobie wrogów sami cię znajdą
a jak już znajdą to się z nimi zaprzyjaźnij
jak już będziesz mieć wielu wrogów
będzie miło i zabawnie w jednym czasie

będą śledzić każdy twój krok
nawet gdy upadniesz podadzą ci rękę
jeśli byłaby to zaciśnięta pięść
chwyć za nią i podziękuj ładnie

wrogowie też mają gorsze dni
więc ich wspieraj zawsze
nawet jeśli cię nie rozumieją
staraj się zrozumieć więcej

schowaj gniew do kieszeni
i żyj ze wszystkimi zgodnie
szanuj wrogów i przyjaciół
będąc dobrym wiecznie

[Alek Osiński]

Czyżby to było nawiązanie do maksymy
nieśmiertelnego kardynała Richelieu?
"Broń mnie boże przed przyjaciółmi, z wrogami sam sobie poradzę"

[Toyer]

To nie jest nawiązanie do tej maksymy ale bardziej na zasadzie przyjaźnij się ze swoim wrogiem nawet jeśli on się z Tobą nie przyjaźni. Tu chodzi o pewien efekt psychologiczny, agresja rodzi agresję, jednak jeśli będziemy odpowiadać na nią pozytywną emocją, zbijemy wtedy wroga z tropu i po pewnym czasie odpuści i staniemy się mu neutralni i potem można próbować się z nim zaprzyjaźnić.

[tabakiera]

Myśli sensowne, idea szerzenia dobra bardzo potrzebna jest światu.
Jednak forma wiersza do mnie nie przemawia.
Zbyt łopatologicznie i prozatorsko podane.
No i przegadane.