domniemania

[biegnąca po fali]

kot przyniósł martwego ptaka
położył na stole
wiersze
nie podejmują tematu
puste jak oczy gołębia

kiedy tak leży
kojarzy mi się z pierzem
dartym na pierzynę
pod nią ciała bezwstydnie gorące
drżą
bynajmniej nie z zimna

więc może to nie śmierć
tylko sen
głęboki na tyle
że zapomina się o locie
za nic mając spadanie

kota i wiersze
pełne westchnięć i kwapu
pod palcami puch

dmuchnij
by oddzielić go od piasku

[Alek Osiński]

Nie warto się zanadto kwapić z domniemaniami
ale i nie ma co zasłaniać puchem.
Marne wytłumaczenie, a wiersz dotkliwy.
To dobre dla wiersza, gorsze dla samo- poczucia.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Dla mnie bardzo udany wiersz.

Pozdrawiam.

[AS...]

westchnień Ewuś;
czysty Norwid w lirycznej odsłonie