Nic co ludzkie

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 23 paź 2019, 15:25

Od zawsze pełen dwuznaczności
przetykam życie przez pełnie.
I nie chodzi o księżyc
– aby nie było trywialnie.

Chociaż może to jego wpływ
każe iść stroną w półmroku.
Najdziwniejsze, wcale nie wracam
z dalekiej podróży.

Ani nie wznoszę szeptów w martwych
językach. Jedynie przesiąkam
deszczem, padającym w tajemnicy.

Od czasów Noego.
I wcześniej. A ten nieustający
grzechot to tylko kości
nieśmiertelnych.

#2 Post autor: **lczerwosz** » 25 paź 2019, 00:07

Żyjąc pełnią życia, ukrywasz, że czasem pada deszcz, a czasem jest zimno i smutno. Ale bez zadęcia na nieśmiertelność. To kim jesteś? Pewnie poetą.

marta zoja · #3 Post autor: **marta zoja** » 27 paź 2019, 07:39

Marcin, Dziękuję za ten wiersz...

Alek Osiński · #4 Post autor: **Alek Osiński** » 28 paź 2019, 15:20

No, ja tu widzę liryczne opracowanie dwumianu Newtona
w dziele krzewienia życia. Dobre!

Pozdrawiam