Kto wie?

[Karma]

Znowu go nie ma.
Wlazł za szafę i pewnie
przegryza pająki jak taśmę.
Poskleja ci buty w watę,
pajęczyn wystarczy na was oboje.
I miasto

i wyspę.

I statek.

Którym dosięgnie go prowiant,
bo znowu go nie ma, a gdy tak znika,
lubi gorącą herbatę.
Przytykać usta do srebrnych łyżeczek,
sprawdzać powierzchnię językiem.
A nawet wydrapać alfabet morse'a,
bo gubi go bliskość, a jeśliby został,

to tylko latem.


Dedykowany.
Wrzesień, 2019.
Jagoda Mornacka

[Alek Osiński]

Poskleja ci buty w wate,

Jakoś mało zrozumiały ten wers. Chyba brakuje ogonka w wate, ale i tak mi jakoś nie brzmi
może "na watę" ? No i ten "prowiant" jakoś mi tu nie bardzo pasuje, jakoś językowo wadzi...; )
Przytykać - też brak kreski

[Karma]

Kresek brak, ogonkow również, bo pisane z telefonu. Na szybko. Będę miał chwilkę, to obiecuję poprawić z kompa

Co do waty i prowiantu, to jednoznacznie kojarzą mi się z susza. Suchy prowiant, chleb i woda. Stąd i tak. I nawet jeśli nie pasuje, to trudno mi wyobrazić sobie tam inne słowa. Dzięki za czytanie, pozdrawiam. Jagoda Mornacka

[Marcin Sztelak]

Fakt prowiant to kwestia osobistych doświadczeń, mnie akurat kojarzy się z powodzią...
Tak czy inaczej to świetny wiersz, chociaż ja zmieniłbym tytuł na bardzej soczysty.

Pozdrawiam.

[Karma]

Kto wie? Może kiedyś?

[BerniM]

świetny wiersz,taki nieoczywisty, aż boję się kiedy znowu wróci..a może.. zamknie mnie w neurotypowym pudełku.

[Karma]

Dziękuję za czytanie