***[twoje chore ciało...]

[biegnąca po fali]

twoje chore ciało w łóżku
ofiara złożona na przebłaganie
za grzechy którejś z nas

może kogoś kto stoi z boku
zamiast podać ci gabkę z octem
rękę albo słowo

wołanie
słowo prośba rozkaz
między kolejnymi za mało miejsca
na śmiech
spacer z psem

bywa że egoistycznie kładę się spać
wtedy śnię krótko lecz wyraźnie
ciszę
bez płaczu
bez skrzypienia kół

nie ma wózka i łóżko też jest puste
piętrzą się za to wyrzuty
jestem w nich i z nich
cała

ty tylko na zdjęciach

[eka]

Zupełnie odlecę w odczycie, Ewo, z góry przepraszam, bo widzę (czuję) wielką metaforę. Co prawda najpierw zobaczyłam czas śmiertelnej choroby jednej z sióstr bliźniaczek, ale teraz rozpycha się myśl, że wiersz jest monologiem autozwrotnym.
Podmiot pożegnał lepszą wersję samej siebie. Tę, w której nie było cech sobie przypisywanych.

Tu wydaje mi się być nadmiar zaimków, ale oczywiście to spojrzenie subiektywne.

za grzechy którejś z nas

może kogoś kto stoi z boku

[Marcin Sztelak]

A mnie się skojarzyło z ciężko chorą mamą, ale to bardzo osobiste skojarzenie...
Pozdrawiam.