Życie każde.

[Wszebor]

Powstaną z podziemnych katakumb,
Ci co o nich dawno zapomniano,
wskrzeszą słońce rozświetlające
drogi do podniebnych sklepień.

Rozchylą się szczeliny skalne
uwolnić pasma trudnej wspinaczki,
do szczytu głuszonej pieśni
cicho, ciszej, o rozdartej miłości.

Stare spracowane ręce zbyt wiotkie
do tulenia małego kochania,
zapisanego nutami kołysanki,
na zdeptanej pięciolinii.

Wyznanie jak balsam
spokojnej nocy, prowadzi
nas światłem miłości i cierpienia,
do dalekiego ciepła błękitu.

[tabakiera]

Totalny odlot interpunkcyjny, źle wstawione przecinki bardzo utrudniają czytanie i wpływają zarówno na rytm, jak i problem ze zrozumieniem, co autor miał na myśli.

Tytuł. moim zdaniem, do przemyślenia.

Zbyt duży patos, szczególnie na końcu tekstu.

Jest tu jednak potencjał.

[Wszebor]

Tabakiero. Dziękuję za komentarz i dobre rady.
Super było posłuchać Twoich wierszy w radiu, jednak jak się słucha deklamacji to o wiele większe wrażenia się odnosi niż przy czytaniu.
Przyznaję Ci racje z tymi przecinkami przesadziłem i zaraz to zmienię.
Kluczem do tego co miałem na myśli jest tytuł, każde życie jest cenne i przeznaczone do zmartwychwstania, życie naszych bliskich to takie nasze małe kochania,to tak w skrócie o to chodzi, taka naszła mnie refleksja po Wszystkich Świętych.

[tabakiera]

Dzięki, że posłuchałeś.

[Alek Osiński]

A więc zasługi, wyrzeczenia i starania za życia, nie pozostaną jednak bez nagrody?

Oby, oby. W sumie, dobrze by było, jakby sprawiedliwości stało się zadość.

Pozdrawiam.

[Wszebor]

Alku. Dziękuję za obecność i komentarz.
Tak, też mam taką nadzieję jak Ty, że nasze wyrzeczenia, starania za życia zostaną kiedyś sprawiedliwie ocenione.
Pozdrawiam

[eka]

Czasami dobrze jest odpocząć, odetchnąć w takiej nadziei.

[Wszebor]

Eko. Dziękuję za przeczytanie i komentarz.
Pozdrawiam