najdroższa cukiernia w mieście

[biegnąca po fali]

tam gdzie kończy się świat
musi nie być człowieka
dla którego warto by było posadzić
choćby jedno drzewo

a w tobie sad
jabłonie śliwy czereśnie i grusze
gałęzie uginają się pod ciężarem
oblepionych miąższem nasion

nie jesteś więc końcem świata
nie jesteś też jego początkiem

balansujesz pomiędzy
ja obok
wierna jak cień
obchodzę cię dookoła

kiedy milczysz uczę słów

tych bezpiecznych
które nie podpalą mi stóp
nie rozżarzą poszycia
gdy w tobie las
echem powtórzy
zachowane dla siebie myśli

tak mnie odprawisz
poza promień wydeptanego okręgu

stamtąd też
można patrzeć przez szybę

[Karma]

Ładny

[tabakiera]

najdroższa cukiernia w mieście

tam gdzie kończy się świat
musi nie być człowieka
dla którego warto by było posadzić
choćby jedno drzewo

a w tobie sad
jabłonie śliwy czereśnie i grusze
gałęzie uginają się pod ciężarem
oblepionych miąższem nasion

nie jesteś więc końcem świata
nie jesteś też jego początkiem

balansujesz pomiędzy
ja obok
wierna jak cień
obchodzę cię dookoła

kiedy milczysz uczę słów

tych bezpiecznych
które nie podpalą mi stóp
nie rozżarzą poszycia
gdy w tobie las
echem powtórzy
zachowane dla siebie myśli

tak mnie odprawisz
poza promień wydeptanego okręgu

stamtąd też
można patrzeć przez szybę




Odnajduję tu toksyczność związku.
Taką aż do bólu.

tak mnie odprawisz
poza promień wydeptanego okręgu

stamtąd też
można patrzeć przez szybę

- dla mnie to jest straszne.
Niemożliwość odejścia, zdystansowania się, życia własnym życiem.

Moim zdaniem tekst pisany na granicy, a może nawet przekraczający granicę patosu i troszkę staromodny, ot choćby słowo "odprawisz".
No ale przedstawiony układ do nowoczesnych nie należy, więc forma odpowiednia do treści i ładunku emocjonalnego.

Nie oceniam, bo trudno ocenić i chyba nie po to tu jesteśmy.
Po prostu taki, nie inny i tak, a nie inaczej go odbieram.

[eka]

tam gdzie kończy się świat
brak człowieka
dla którego warto posadzić drzewo

a w tobie sad
jabłonie śliwy czereśnie i grusze
uginają się pod ciężarem
nasion oblepionych miąższem

nie jesteś więc końcem świata
nie jesteś też jego początkiem

balansujesz pomiędzy
ja obok
wierna jak cień
obchodzę cię dookoła

kiedy milczysz uczę słów

tych bezpiecznych
które nie podpalą mi stóp
nie rozżarzą poszycia
gdy w tobie las
echem powtórzy
zachowane dla siebie myśli

tak mnie odprawisz
poza promień wydeptanego okręgu

____________-
Tak bym to odchudziła : )
Wtedy tytuł trochę daleki.
A w ogóle napisałaś bardzo ładny, prawdziwy wiersz o nieegoistycznej miłości.

[biegnąca po fali]

Karmo, tabakiero, eko - dziękuję za opinie i wszelkie sugestie. Pozdrawiam:)