przedsen - przedproże

[biegnąca po fali]

do ciebie piszę
siłaczko z ugorów i głusz
gdzie słowa brzmią jak wystrzały
i całkiem nie na miejscu jest twój śmiech
gdy wokół wszystko płacze

a jednak odsłaniasz zęby
nie po to by warczeć
może to jedno z twoich zaklęć
odczyniasz śmierć
i zaraz zakwita łąka
budzi się ptak

pierwsze dźwięki brzmią chrapliwie
ale nabierze wprawy
szybko wyćwiczy radość i żal

a ty będziesz słuchać
dźwigając swój świat
na coraz bardziej pochyłych plecach
niebo i ziemia
przywiane z pól nasiona traw i brzóz

obrośniesz nimi
wolna od ciężaru kamiennych płyt
i złotych liter
z których nijak
nie złożysz człowieka

[eka]

To o nadziei? Pozytywnej sile rzeczywistości w zderzeniu z tym, co złe, ponure, wojenne.
Coraz ciężej jej dźwigać "czarny dorobek" człowieka.
To wiersz o odradzającej się sile życia, naturze.

Ostatnia strofa refleksyjnie o chwalebnych epitafiach, fakt, z nich człowieka się nie ulepi.

Mnie tu niemal wszystko pasuje.
Pokornie (bom niewydana:) melduję, że trochę czasu zmitrężyłam tu:

a jednak odsłaniasz zęby
nie po to by warczeć
może to jedno z twoich zaklęć
odczyniasz śmierć
i zaraz zakwita łąka
budzi się ptak

pierwsze dźwięki brzmią chrapliwie
ale nabierze wprawy
szybko wyćwiczy radość i żal

Początkowo bohaterkę nie rozdzielałam od ptaszka. Mea culpa.

[biegnąca po fali]

Zupełnie nie rozumiem skąd się bierze ten problem, Ewo. Budzi się ptak. A skoro się budzi, to śpiewa. A że śpiewa po przerwie, to i głos niewprawiony.

Nabierze wprawy. Nabierze. On nabierze. Naprawdę nie wiem co tu jest źle

A co ma do tego, że jesteś niewydana? Jam też niewydana. I dobrze mi z tym:)

Dziękuję.

Pozdrawiam

[eka]

Naprawdę nie wiem co tu jest źle

Nie jest źle tutaj, przecież w 1. komencie wskazałam przyczynę. Nieuważne me czytanie, zbyt szybkie.

Nabierze wprawy. Nabierze. On nabierze.

I to mnie zmyliło. Popatrz: Ona nabierze wprawy. (też nabierze:)
Końcówka czasownika w czasie przyszłym prostym jest wspólna dla obu rodzajów.