Słowne ognie

[Toyer]

Każdy wiersz słowami płonie
nie zawsze w ognia stronę
czasem parzy mrozem
albo mrozi płomieniem

leci rymem w oczu niebo
kolorami zachwycając
lub karmi spojrzenie biało
w duszy wybuchając

z góry na dół wystrzelony
wchłonięty umysłem
po prostu przeczytany
tak bywa z wierszem

tańczy jak mu zagram
śpiewa po swojemu
odnajduje się tam
w melodii wersu

ogień sztuczny lecz prawdziwy
chłodzi grzeje aż się wypali
chce być zawsze oryginalny
i żeby o nim wszyscy mówili

dumny jestem z tego pisania
jak wiersz rozweseli lub
gdy do refleksji skłania
poezja to prawdziwy cud

to są moje światy
i własne słowne małpy
wiersze niewypały
i te petardy

[Lucile]

Jeżeli te „słowne ognie” traktowane są autoironicznie, z dużym dystansem i równie wielkim poczuciem humoru, to niech - z uśmiechem - nadal płoną.

[Toyer]

Myślę, że jestem osobą z dużym poczuciem humoru, z dużym dystansem do siebie i do swojego pisania też