Dotknij mnie

[mawo]

śni mi się las. z bezlistnych gałęzi
noce spadają prosto w moje oczy.
nic nie jest na swoim miejscu,
jakby zdarzyło się przez przypadek.
głodne ręce wyrywają źdźbła,
szukając resztek ciepła.

nasiąkam zbutwiałą wilgocią,
chodzę po śladach.
pod palcami czuję kruche kosteczki
otulone miękką i wilgotną skórą.
jeszcze chwila i wszystko się zmieni.

[Marcin Sztelak]

Ciekawie, a jednak czuję niedosyt, jakby ten sen się urywał...

[mawo]

Dziękuję, Marcinie To wiersz będący częścią cyklu. Być może w kontekście innych tekstów się obroni. Pozdrawiam

[eka]

Noce spadające z bezlistnych gałęzi - metafora bogata w obrazy.

Konstatacja:

nic nie jest na swoim miejscu,
jakby zdarzyło się przez przypadek.

- mentalny, emocjonalny stan podmiotu.
No smutna ta pora życia.
Dobry wiersz, Mawo.
Witaj po przerwie.

[eka]

po śladach,.

Wróciłam do Dotknij... i znalazłam dwa przestankowe : )

[mawo]

Dziękuję, Eko, za wizytę i opinię Slepa jestem, więc zdarzają mi się podwójne znaki interpunkcyjne, dobrze ze zostały zauważone.
Pozdrawiam serdecznie

[Gloinnen]

Ciekawy wiersz, oddziałujący na wyobraźnię, angażujący. Bardzo lubię taką wytrawną, dojrzałą metaforykę.


Pozdrawiam,
Glo.

nic nie jest na swoim miejscu,
jakby zdarzyło się przez przypadek.

Myślę, że najtrudniejszą rzeczą jest przyjąć do wiadomości, że niestety nie mamy już, od pewnego momentu, na nic wpływu.

Końcówka wiersza sugeruje współuczestniczenie w umieraniu, odchodzeniu kogoś bliskiego.
Tak mi się skojarzyły te kosteczki pod skórą, i lęk przed zmianą.

Ale to może już zbyt przestrzelona interpretacja.

[mawo]

Dziękuję