Proces

[eka]

Ją zastąpi mgła. I brak, który ucieka,
okrążając porozumienia po orbitach
coraz bardziej odległych. W końcu
dotrze do przestrzeni nierównoległej.

Wtedy zniknie.

Nic to. Zwykła kolej, tory porastają trawą,
a zdrowe drzewka korzenią się w nasypie.
Kiedyś ukruszą podkłady, powolutku odkręcą
śruby. Kierunek wyzeruje, ciągłość zwietrzeje.

Tak ją zapomnisz.

[Marcin Sztelak]

Smutny, aczkolwiek nie zgorzkniały. Wszyscy jesteśmy skazani na zapomnienie po odejściu w tą nieodgadnioną mglistość.

[Lucile]

Nic to. Zwykła kolej, tory porastają trawą,
a zdrowe drzewka korzenią się w nasypie.
Kiedyś ukruszą podkłady, powolutku odkręcą
śruby. Kierunek wyzeruje, ciągłość zwietrzeje.

Naszkicowany obraz przemawia do mnie podwójnymi znaczeniami; ładny, nostalgiczny i wyrażający zgodę na przemijanie, które przecież jest "pożywką" dla przyszłości... tego co po nas.

[zimny grog]

ech ta droga... w wykonaniu Lecha Dyblika tak jakoś mi sie za konweniowała. tylko, że w tamtej wersji jest czysto ziemska, u Ciebie zaś niby ziemska, lecz nutką metafizyki zdobiona. druga strofka galancia, że ho ho.

[Krokus]

Bardzo dobry wiersz, taki refleksyjny w moim klimacie.

[eka]

Smutny, aczkolwiek nie zgorzkniały. Wszyscy jesteśmy skazani na zapomnienie po odejściu w tą nieodgadnioną mglistość.

Dzięki. To próba metaforycznego opisu procesu zapominania o kimś. Niekoniecznie zmarłym.

wyrażający zgodę na przemijanie,

A co my mamy do powiedzenia w tej kwestii? Nic.
Dzięki, Lucile.

ech ta droga... w wykonaniu Lecha Dyblika tak jakoś mi sie za konweniowała. tylko, że w tamtej wersji jest czysto ziemska, u Ciebie zaś niby ziemska, lecz nutką metafizyki zdobiona. druga strofka galancia, że ho ho.

Szukam piosenki (?) Dyblika i nie mogę trafić
Ziemska, ziemska, jak najbardziej. Metafora "robi" meta : )
Dzięki, Zimny.

Bardzo dobry wiersz, taki refleksyjny w moim klimacie.

Dzięki za komentarz.

[zimny grog]

Szukam piosenki (?) Dyblika i nie mogę trafić

ja wpisuję lech dyblik "ech te drogi" i się pojawia. z tym, że śpiewa po rosyjsku, wtedy wrzucam tłumaczenie tekstu i leci.

[Alek Osiński]

Ciekawe, Ewo, jak ludziom trudno się pogodzić z naturalną koleją rzeczy.
Zawsze mnie fascynował ten fenomen. Z drugiej strony to takie arcyludzkie
- przywiązanie do ludzi, miejsc, rzeczy, uczuć, i ta wszechprzenikająca
między wymiarowa tęsknota, tęsknota jak promieniowanie przenikliwe,
lepiąca z tumanów mgły żywe fantomy.

Dobry wiersz

[eka]

Szukam piosenki (?) Dyblika i nie mogę trafić

ja wpisuję lech dyblik "ech te drogi" i się pojawia. z tym, że śpiewa po rosyjsku, wtedy wrzucam tłumaczenie tekstu i leci.

: ) "ech te drogi"potraktowałam jak westchnienie Zimnego nad Procesem.
Dzięki, teraz znajdę.

[eka]

Ciekawe, Ewo, jak ludziom trudno się pogodzić z naturalną koleją rzeczy.
Zawsze mnie fascynował ten fenomen. Z drugiej strony to takie arcyludzkie
- przywiązanie do ludzi, miejsc, rzeczy, uczuć, i ta wszechprzenikająca
między wymiarowa tęsknota, tęsknota jak promieniowanie przenikliwe,
lepiąca z tumanów mgły żywe fantomy.

Zwykła kolej rzeczy... tak, pozbyłam się ostatniego członu i powstała metafora : )
A sugerujesz, że nie powinno się przywiązywać zanadto... hm.

Dzięki, Alek.