mru

[tabakiera]

życie zwija się w kłębek
na pluszowej poduszce
i aksamitnie mruczy

jest miękkie ciche i proste

czasem zastrzyże uchem
przeciągnie się leniwie
podwija ogon układa
z ufnością na kolanach

nie potrafi się zwijać
na amen

[eka]

Koty mają to coś. Taką wolność, jaką cechuje się życie.
Ono nie potrafi się zwinąć na amen. Koty wszak też mają siedem żyć : )

Bardzo, ale to bardzo sympatyczny wiersz. Świetne władanie piórem. BDB rytm.
Uśmiecham się do niego, i do Ciebie.

[4hc]

"Aksamitnie mruczy" - w mojej ocenie aksamit tu to kicz, moim zdaniem nie warto używać tu związku frazeologicznego, który de facto nic nie znaczy, poetyzowanie takie

[tabakiera]

Dzięki.

Grzegorzu, zgadzam się z Tobą i nie zgadzam. Potrzebne mi i do rytmu, i do miękkości, i do nastroju.
Kicz jest wpisany w życie.

[4hc]

Dzięki.

Grzegorzu, zgadzam się z Tobą i nie zgadzam. Potrzebne mi i do rytmu, i do miękkości, i do nastroju.
Kicz jest wpisany w życie.

Czekaj, bo zbyt pochopnie do tego podszedłem. Sprawdziłem jak wygląda kłębek aksamitu.

Kot zazwyczaj używa kłębka do zabawy, a tu kłębek mruczy. W dodatku to życie. Ale ten aksamit to metafora tego, że coś jest aksamitne, czyli to życie zwija się w kota, który jest tym kłębkiem z życia, którym się nie bawi? Ciężkie są dla mnie frazy gdzie dwa obrazy kłębka nici i kota nachodzą na siebie. Życie staje się kotem, życie peela, czy życie jako kot.

na pluszowej poduszce
miękkie i ciche
mruczenie

Tak bym to zapisał ja.
Ale to oczywiście moje zdanie

[tabakiera]

Powiem Ci, że ciekawy i celny jest Twój zapis.