Moja pełnia

[Toyer]

Moja wiara jest pełna i się tego nie wstydzę
bo żadna nie jest powodem
obce jest mi wątpienie bo wierzę pełnie
absolutnie ufam Bogiem

moje słowa to też słowa Twoje
niektórych ludzi także
nikomu nie zabieram wojen
chociaż w pokój wierzę

mam jednak pewien plan
i powoli go realizuję
nie jest przypadkiem mój stan
w którym cały czas rymuję

użyłem wielu prostych słów
w tym niepełnym wierszu
wierszem do mnie mów
lecz bez pośpiechu

mnie się nigdzie nie spieszy
cierpliwym jestem
co ma być to się spełni
wiesz kim jestem

i zawszę zostanę
tym kim Bóg chce
po prostu synem
tak ja ty dzieckiem

mógłbym pisać dalej
więcej myśli
na inny wiersz zostawię
zostanę przy pełni

[eka]

Taki pamiętnik peela... no cóż, rytm prozy nie sprzyja liryce. Chociaż de facto obowiązuje wykładnia, że wszystko co wersem zapisane do poezji należy.
Hm. Może następne pokolenia kupią to bez zastrzeżeń.