INES 7

[Gajka]

od dekad na bezpańskich ugorach
zmutowane upiory
rozszczepiają jądra i słońce

runęły ptaki bez skrzydeł
kłębiaste chmury
nie czekają na powrót aniołów

strach odpłynął z Lugolą
wzdłuż strun głosowych
a ja ciągle niczym prorok

odrywam myśli
od stalowych powłok
sarkofagu

[eka]

Kolejny wiersz z cyklu, czy źle "czytam" tytuł?
Tematyka jakże aktualna, choć od Czarnobyla minęła kupa czasu. No ale sytuacja przypomina tę z okresu kryzysu kubańskiego, a nawet bez żadnej przesady jest bardziej skomplikowana i groźniejsza też. Bo być może miejscem pod sarkofag będzie cała planeta.

Smutek. Człowiek i jego możliwości.