odnowa

[datura]

stłucz tę kulę światła
zasłoń za sobą niebo

słońce nakłuwa nadgarstki
rozcina skórę

(twój cień -
opatrunek na prześwietlone ciało)

przesiej mnie jak piasek
z gorączką i w pół szału

(drażnię niczym odprysk)

rozkrusz mnie wzrokiem
ukryj w fałdkach ciała

chcę wypełnić szczeliny
łaskotać od środka
od nowa

[eka]

Światło i ciemność. Potrzeba tego, co ukryte, nieoświetlone.
Jak zwykle urzeka Twój język, metaforyka, pomysł na wiersz.




(

rozkrusz mnie wzorkiem

- wzrokiem?)

[datura]

Światło i ciemność. Potrzeba tego, co ukryte, nieoświetlone.
Jak zwykle urzeka Twój język, metaforyka, pomysł na wiersz.




(

rozkrusz mnie wzorkiem

- wzrokiem?)

Dziękuję Ewo, zawsze trafiasz w punkt!

Masz rację, powinno być wzrokiem, już poprawiłam.