Przemieszczenia

[Marcin Sztelak]

Tu i tam, gdziekolwiek by akurat nie było,
zatykam dziury po martwych
gwiazdach.

Równoważąc ubytki w strukturze rzeczy,
widzialnych w postaci rozmazanej
palety barw.

Taka koncepcja pozwalająca uzasadnić
wszystkie słowa wypowiadane
przez sen.
Oraz ustawiczne braki puent.

Znowu o tym samym, lecz prawdę
wykluczam jako trywialny element
metafor.

Wypełniających portfel, w którym trzymałem
plany na tak zwaną przyszłość.
Nie wyszło, ale nie rozmieniając
na drobne,

lepiej obyć się bez uzasadnień,
bo być może kiedyś wybaczę.
Nawet sobie, a właściwie
szczególnie.

Tam i tu
lub gdziekolwiek indziej.