upuszczanie krwi

Wiadomość

alchemik · #1 Post autor: **alchemik** » 25 gru 2018, 00:19

przez te wądoły tajemnicze porośnięte kursywą jak trawą
uroczyska zmęczone w wierzby pokręcone staruchy do ślubu
bowiem grząsko że żadnej z nich trwać nieodmienne okruchy ciemności
zanim latarka wyczerpie moc zawracania cienia w cząstkę słońca

gnam na skrzydłach ważek nieważki przez pląsy wyryte w oczkach stawów
z figlarną rzęsą odmruguję spod kapelusza rondem powieką
i zmęczeniem dokoła głowy by zabłąkane duszyczki łowić
bagienne ogniki wodzące - pijawki na moje pokuszenie

#2 Post autor: **lczerwosz** » 25 gru 2018, 13:52

alchemik pisze: ↑
25 gru 2018, 00:19
porośnięte kursywą jak trawą

cudne

alchemik pisze: ↑
25 gru 2018, 00:19
bowiem grząsko że żadnej z nich trwać nieodmienne okruchy ciemności

nie będą trwać, nie ma zdania, a może: bowiem grząsko że żadnej z nich trwać mi nieodmiennie okruchami ciemności

alchemik pisze: ↑
25 gru 2018, 00:19
zanim latarka wyczerpie moc zawracania cienia w cząstkę słońca

magia zupełna

alchemik pisze: ↑
25 gru 2018, 00:19
gnam na skrzydłach ważek nieważki

cudne

alchemik · #3 Post autor: **alchemik** » 27 gru 2018, 00:12

Aj! Nie sądziłem, że się komukolwiek spodoba, bo to faktycznie magia hermetyczna.
Metaforą jest cały wiersz przez wpisane weń cząstki.

Najgorszym co mógłbym zrobić, to wyjaśnianie.

Dziękuję, Leszku, za czytanie i zachwyt.

biegnąca po fali · #4 Post autor: **biegnąca po fali** » 27 gru 2018, 21:04

Bardzo.

Marcin Sztelak · #5 Post autor: **Marcin Sztelak** » 28 gru 2018, 17:04

No to pan pojechałeś magicznie. Świetny wiersz.

Pozdrawiam.