Ja, czyli inna

Wiadomość

bonkreta · #1 Post autor: **bonkreta** » 31 gru 2018, 16:05

Teoria wpisała Franka w kategorię
głębokiego autyzmu (nisko funkcjonuje).
A on skacze z krzykiem,
oklepując meble, ściany i plecy.

Mówię usiądź na krześle
jak inni;
wbija mi w dłonie paznokcie
(nie chciał stawiania świata
do góry nogami - na stołku).

Franio podchodzi do mnie,
z uśmiechem podaje rękę
i przymyka oko na to, że jestem
inna -
skrajnie nieautystyczna.

.

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 02 sty 2019, 16:09

Ciekawe spostrzeżenia.

Faktycznie, normalność, a pewnie i wysokość funkcjonowania, to wartość bardzo względna.

#3 Post autor: **lczerwosz** » 03 sty 2019, 16:14

bo ludzie na drugiej półkuli
chodzą do góry
głowami

bonkreta · #4 Post autor: **bonkreta** » 03 sty 2019, 21:32

Alku, normalność dyktuje większość i przystawanie do uzusu.

Leszku, świetnie to ująłeś

#5 Post autor: **tabakiera** » 03 sty 2019, 21:44

Nasza inność jest innością dla innych.
Próba wejścia w świat myślących i czujących inaczej to niełatwa sztuka.
Tutaj peelka próbuje zobaczyć siebie w oczach autysty.
Odważne posunięcie.

bonkreta · #6 Post autor: **bonkreta** » 03 sty 2019, 22:01

Tabakiero, zajrzyj do zdjęć, które dodałam w komentarzach pod utworem "ppaa"

Co do odwagi - autysci bardzo boja sie różnych, dla nas normalnych, sytuacji. Np. sześcioletni Maciuś zawsze zachowywał siestrasznie, gdy miał dzień z zajęciami z logopedką. Wiadomo - nie mówił że sie boi, tylko zachowywał się agresywnie, płakał, tupał, krzyczał. Prowadząc go na logopedię, powtarzałam: Przyjdę po ciebie o 10:45. Maciuś wchodził do gabinetu, już spokojny i pod nosem powtarzał: "nie bój się. Przyjdzie po ciebie o 10:45." Sysząc to po raz pierwszy, zrozumiałam jego strach.

Dzięki za kom