Wagabunda '21

[lczerwosz]

a słowa stale głodne żywego srebra

[Wszebor]

Miasta zostały daleko za nami, w pamięci
zamkniętej do odwołania.

No tak dzisiaj inaczej wyglądają miasta niż przed pandemią, a przede wszystkim ludzie w tych miastach inaczej się zachowują, może ten świat, który istniał przed pandemią zostanie nam tylko w pamięci.

Wszystko, co prawdziwe
musiało się wypalić: dotyk rozsypać w półcienie.

I jeżeli bliskość, to tylko taka, której nie było
ani od północy, ani od serca.

Taki przyszedł czas, że to co pozostawało, z niewielu już rzeczy prawdziwe, jak bliskość, dotyk bezpośrednia rozmowa z drugim człowiekiem w pewnym stopniu jest zagrożeniem, i co zostaje sztuczny środek zastępczy jakim jest Twój " cyfrowy świątek".
I wspaniałe zakończenie

I gdy nic już, nigdy - - -
ona będzie wciąż wrzącym srebrem
karmić słowa sobą zdziwione po zmroku.

Czy tylko tyle nam pozostało.
Ja uważam, że nie.
Pozdrawiam serdecznie.