pergamin

[eka]

Od tego 'zobaczenia świata' nie ma odwrotu, nawet niepisanie nie będzie ulgą.
Twórczość, która stawia opór, daje satysfakcję.
Przebijasz świat i siebie w swoich wierszach.

[tabakiera]

Ogolona głowa, protest źrenic i szorowanie kojarzy mi się z jednym, ale to ja.
No i tytułowy pergamin.
Papier wszystko przyjmie, ale historii nie da się oszukać, choć wielu próbuje i wielu się na to łapie.

Odnośnie tekstu, po odrzuceniu przedsądów:

Obnażenie się przed artystą i świadomość, że on nie ma litości.
I nigdy nie będzie mu dość.
Zaboli, rozdrapie, pokaleczy.

a teraz nie odwracaj oczu

- jednak peelka tego chce.
Przechodzi w tryb rozkazujący, jakby prosiła o pewien rodzaj gwałtu.
Coś na kształt głębokiej psychoanalizy.
Czy warto?

oswój miejsce pumeksem

- cholera jasna!
Pisanie niczym skrobanie po skórze pumeksem.
Białej jak pergamin lub na pergamin.

Tekst desperacki i rozpaczliwy.

[eka]

Ja to Ciebie po prostu zmuszę do tłumaczenia moich wszystkich, kolejnych wypocin, jeśli oczywiście sama nie raczysz!
Świetna, wnikliwa, mądra interpretacja. Udowodniona wpisanym materiałem językowym.
Bardzo się cieszę, że zwróciłaś uwagę na tytuł, który miał w moim zamyśle być podsumowaniem treści.

Bardzo Ci dziękuję.



Ale gdybyś ewentualnie jeszcze tu zajrzała, to powiedz, czy brałaś pod uwagę możliwość, że nie ma w tekście innego adresata? Czyli jeden podmiot przed i po metaforycznym rozebraniu się ze skóry?

[tetu]

Taa, wiersz drastyczny. Rzeczywiście porażasz obrazowaniem, brr.
Mnie się podoba pomysł jak i dwuznacznośc wiersza.
Wprawdzie nie pomyślałam tutaj o związku partnerskim jak Jana, lecz w pierwszej kolejności o kontaktach artysta - pergamin, pergamin - artysta, gdzie np pisarz, poeta sam siebie mocno linczuje, krytykuje zastanawiając się nad sensem swojego pisania, stąd to obnażanie prawdy, zaglądanie jej prosto w oczy, w głąb samego siebie.
Taka analiza.
Jednak coś nie dawało mi spokoju.
W drugim podejściu pomyślałam o okrutnej, bolesnej prawdzie wyrabiania tego materiału pisarskiego.
Przecież pergamin wytwarza się ze skór zwierząt, trzeba tę skórę zdjąć, i pewnie stąd też protest źrenic (peel nie chciał na to patrzeć, a być może był świadkiem takich zabiegów,)
Oczywiście nawiązanie do rozbierania ze skóry, ścierania naskórka pumeksem (bo w ten sposób te skóry wygładzano i to właśnie pumeksem) utwierdziło mnie w przekonaniu Eko że to raczej właściwy trop.

a teraz nie odwracaj oczu
czerwień w końcu zaschnie
wtedy ją zeskrob
oswój miejsce pumeksem

i pisz

Kiedy skóra jest już oczyszczona z sierści, krwi i wygładzona, gotowa, wtedy nie odwracaj już oczu i pisz:)
Sprytnie i starannie wszystko tu ukryłaś:D

[tabakiera]

Ale gdybyś ewentualnie jeszcze tu zajrzała, to powiedz, czy brałaś pod uwagę możliwość, że nie ma w tekście innego adresata? Czyli jeden podmiot przed i po metaforycznym rozebraniu się ze skóry?

Na ogół wracam po to, żeby zobaczyć reakcję autora.
Komentowanie w pustkę jest sztuką dla sztuki.
Bardzo mi miło, że trafiłam.
Oczywiście, że jest taka możliwość.
Niektórym właśnie do tego służy twórczość.

Pozdrawiam.

[eka]

Tetu, a wiesz, że 'produkowano' pergamin ze skór nieurodzonych jagniąt?
Dobrze, że wynaleziono papier, no i dobrze, że teraz są niematerialne metody zapisu. Druk przejdzie do lamusa. Nie wyrąbią puszcz na durne ulotki reklamowe.
Bardzo dziękuję za obszerny komentarz.
Myślę, że autokrytycyzm jest pożądaną wartością.



Tab, komentowanie bez powrotu cechuje ważniaków:)
Cieszę się, że wiersz można wg Ciebie i tak odczytać.