Ppaa

[bonkreta]

Siadasz na moje kolana.
Czytam (teoria) - nie masz poczucia humoru -
autysta jest inny.

Zaśmiewamy się w głos.
Podnosisz rękę i delikatnie głaszczesz
moje włosy, mówisz ppaa.

Zamykam książkę, śmiejemy się do rozpuku
identycznie, kiedy nasze światy
łączy most
niewyuczonych gestów.




.

[alchemik]

Połączenie światów.
Ile potrafi miłość?!
Zza linii telegrafu wystarczy dotyk.
Słowa niepotrzebne, choć i tak się tworzą.
Nigdzie niezapisane.
Przez dotyk?
Serce?
Eksplorację Innego Kosmosu.

Eksploracja i poznawanie granic.
Przekraczanie przez wiarę, że język porozumienia jest jeden.
Albo nieskończenie wiele, do wyboru i odnalezienia właściwego.
Autyzm to świat, który od naszego dzieli błona nieprzepuszczalna, kiedy chcesz szturmować.
Należy przylec miłośnie i zdać się na osmozę, która przepuszcza właściwe fluidy, informacje.

Jerzy

Jutro Nowy Rok
Wszystkiego Najlepszego!

[tabakiera]

Na temat autyzmu to ja się nie mądrzę, bo każdy autysta jest inny.
Siadasz na moje kolana czy na moich kolanach?
W ogóle z tymi kolanami to dziwne sformułowanie, niezgodne z rzeczywistością, bo nikt nikomu na kolanach nie siedzi - tak dosłownie.

Nie wiem, czym jest dotyk dla konkretnego autysty.
Zdarzało mi się, że byłam przez takiego traktowana mechanicznie, jako obiekt np. do przesunięcia. bo stałam na drodze do jakiegoś celu.
Zdarzało się, że śmialiśmy się razem, ale być może każde z czegoś innego.

Moim zdaniem wiersz prezentuje troszkę naiwne podejście do problemu autyzmu, ale w naiwności bywa siła.

Niewyuczone, pierwotne gesty - tak, one czasem łączą, ale nie zawsze oznaczają to samo.

Uniknęłabym powtórzenia "moje", chociaż w tym wypadku może chodzić o podkreślenie odrębności, która potem łączy się w "nasze".

[bonkreta]

Tabakiero, sorki, ale nie naiwne, lecz doświadczone w praktyce.
Myslałam tak jak Ty, zanim nie zetknęłam sie z różnymi dziećmi autystycznymi i mnie zadziwiły. A różne - głęboko autystyczne i te dobrze funkcjonujące poznałam (genialne, np. matematycznie); mówiące ze zrozumieniem i te z echolalią i niemówiące w ogóle.
Ten tekst jest o Filipie, ktory nie mówi jak dotąd, mimo niesamowitej inteligencji, która przejawia się m.in. wyjątkowym poczuciem humoru.
To jak skomentowałaś, właśnie potwierdza jak bardzo schematycznie postrzegamy autyzm, którego tak naprawde nie znamy, a cała teoria to w większości hipotezy, które przyjmujemy za pewnik. Piszę o moich autentycznych doświadczeniach z autystami. I wiem co piszę.

Co do kolan, miałam wątpliwość,ale chyba:
- dziedzi na kolanach
- siada na kolana

Pozdrawiam i...
Do Siego Roku!

[bonkreta]

Jurek, dzięki za zastanowienie sie, za refleksje.
Juz nie mam czasu obszerniej odpisać, bo szykuje się do wyjścia gdzieś... )

Majlepszego na ten Nowy Rok!

[lczerwosz]

Autyzm daje wgląd, tak na skróty, w duszę, czy jak to się nazywa. Skrót, bo nie za maską, za którą każdy się chowa.

[bonkreta]

Ledszku, dziękuję za Twoje spojrzenie na autyzm.


Aby poszerzyć tekst, dodaję kilka zdjęć, z ukrytymi twarzami dzieci (z wiadomych względów). Swoją twarz też na jednym zamazałam, bo wyszłam na nim strasznie, więc... ))

Jedna z fotek nie ukrywa twarzy chłopca, bo jego rodzice wyrazili mi zgodę na użycie tej fotografii do zobrazowania wiersza - tego wiersza powyżej.

Mam mnóstwo takich zdjęć, dokumentujących moje obserwacje, obalających tezy o unikaniu kontaktu przez te dzieci i odrzucanie bliskości. Te dzieci nie siadają na kolana dlatego, że stanęłam im na drodze, przypadkiem...

18643844_1524352587606818_1804236125_n.jpg

20170524_151122 (1).jpg

18643844_1524352587606818_1804236125_n.jpg

[bonkreta]

I jeszcze to z twarzą, bo jakoś w komentarz wyżej nie weszło

32915307_1978361365539269_7057427816257683456_n.jpg

[bonkreta]

A co tam - jeszcze jedno pt. "Poznawanie świata"
i robala o wdzięcznej nazwie STRASZYK

21363596_10211997732170318_848706672_o.jpg