poznaj mój grzech

[biegnąca po fali]

zgubiłam człowieka
w ramach poprawy obiecuję szukać
aż trafię na trop
później jak zwykle rozejdzie się po kościach

trop trop trop
wewnętrzny przykaz
ale to Iga przemieszcza się z nosem przy ziemi
mnie boli krzyż

Bóg mi wypomni
o ile jest na pewno uwierzę
w palec i znak
do odczytania potrzebna nam ewolucja

dlatego stań na tylnich łapach
i nie wyj już nie wyj do księżyca
do ludzi wyjdź
w niesprzyjających warunkach ciągłym niedoczasie

cień trzymaj za sobą
obserwuj spoglądając przez ramię
czy na pewno powtarza tę samą drogę co ty
czy przypadkiem nie zazębia się z tłumem

[Alek Osiński]

Chyba literówka w tytule, Ewo - moj?

A tak w ogóle to bardzo dobre - jestem pod wrażeniem : )

https://www.youtube.com/watch?v=5i_0PkOqLKA

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Alku. Takie słowa z Twoich ust... Tym bardziej mi miło. Jeszcze raz dziękuję.



Literówka poprawiona.

[alchemik]

Jest więcej literówek, ale wiersz jest świetny.
Metafory złożone.
Niedługo nie będę dorastał Tobie do pięt.
Masz suczkę, która wabi się Iga?
Ja znałem taką poetkę. Ognistą jak Jej włosy, erotyki i imię.

Ten niesforny cień to majstersztyk poetyki.
Niesamowicie się rozwijasz.
Gadając przy tym, że już nic nie napiszesz.

Ta metafora o zgubieniu człowieka, kiedy stajesz się psem na chwilę.
To naprawdę psychologicznie złożone.

Powrót do dwunożności, ironiczna ewolucja i ironiczne układanie znaków zagubionej boskości.

Mam wrażenie, że ja sam to napisałem.
A w moich ustach to niesamowita pochwała.

Takie wiersze chce się czyta jak najczęściej i z przyjemnością komentować.

Nie zamierzałem rozbierać tekstu na drobne, bo z pewnością ma wiele znaczeń i każdy może odnaleźć swoje.
I z całą pewnością jesteś poetką, Ewo.

Jurek - alchemik

Literówka moj - mój w tytule

rodejdzie - rozejdzie w czwartym wersie pierwszej strofy

[biegnąca po fali]

Przepraszam za literówki. Coś mi sprzęt ostatnio szwankuje. Długo mi się pisał ten wiersz. Włożyłam w niego sporo pracy. Starałam się dopracować (w miarę moich możliwości), pozwolić mu się uleżeć . A wiecie, żem strasznie niecierpliwa.

Wielkie dzięki, Jerzy.

[alchemik]

Może nie wiesz, jak ja jestem strasznie niecierpliwy. Ostatnio głównie improwizuję.
Mogę sobie na to pozwolić, bo posiadłem pewien warsztat i narzędzia.
A jednak moimi najlepszymi wierszami są te starsze, w które włożyłem pracę.
Powinienem do tego wrócić. Tzn. do pracy. Liczenia samogłosek, ustalania akcentów.

Znam Twój stan. Czuję go. Rozsadza Cię potencjał i możliwości, które z niego wynikają.
Stłumiony talent, który objawił się dosyć późno.
Nie miałaś szansy i czasu, żeby popracować nad oswojeniem narzędzi poetyckich.
W związku z tym sama stwarzasz narzędzia. Ale to niepewność i strach.
Dobrze, że znasz mnie, a ja byłem świadkiem Twojego rozkwitu, podobnie jak AS.
Nie masz pojęcia, jak pragnę Twojego sukcesu.
A to oznacza, że nie jestem aż takim egocentrykiem , za jakiego mnie biorą.

[eka]

Coraz bardziej egzystencjalne, czyli poszerzone tematy, Ewo. wreszcie chyba udanie wylazłaś z pokoju:)
Tutaj... psie alter ego fajnie powiązane z naukową i religijną refleksją:

mnie boli krzyż

Bóg mi wypomni
o ile jest na pewno uwierzę
w palec i znak
do odczytania potrzebna nam ewolucja

Krzyż człowieka, pion i zwierzęcy poziom równoległy do ziemi. Ewolucja pionizuje, zawieszając na krzyżu. Od tego boli nie tylko krzyż.
"o ile jest na pewno uwierzę" - inna ewolucja, oparta na wierze w swoje doznania. Jeszcze ich nie ma, tego poczucia, że Bóg jest.
Zatem co zostaje... droga. Psia. Czy zwierzęta mogą poczuć Boga?
Cień psa - indywidualność najwierniej pasująca do podmiotu - nie ma być sam, ale... nie może jednocześnie utożsamić się z ludźmi.
Tyle w kwestii mego, subiektywnego odczytu:)
Pozdrawiam, Ewo.

[biegnąca po fali]

A co się będę w chałupie kisić?;)
Dziękuję za interpretację. Fajnie wiedzieć z czym czytelnik zostaje po lekturze.

Pozdrawiam, eko:)

[eka]

Kiszenie się wysoce niezdrowe:)
Ciesze się, że zaspokoiłam ciekawość Autorską.

[Hosanna]

bardzo mi się podoba
ale skróciłabym i dałabym w pierwszej osobie do końca :

zgubiłam człowieka
próbuję go szukać

potrzebna mi ewolucja

staję na tylnich łapach
postanawiam nie wyć już do księżyca
wyjść do ludzi
w niesprzyjających warunkach
ciągłym niedoczasie

cień trzymając za sobą
spoglądając przez ramię
czy na pewno powtarza tę samą drogę co ja

czy przypadkiem nie zazębia się z tłumem
zbyt głęboko