Pradziecko

[Toyer]

Z każdym dniem jestem coraz bardziej pradzieckiem
już dawno dorosły opowiadam sobie bajki
karmie się codziennie marzeniami i ptasim mlekiem
mam dziecięce pragnienia schowane w wyobraźni

opiekuję się nim jak na rodzica przystało
kąpię w nadziei
bawię się w dom który kiedyś zbuduję
do snu tulę tęsknotami

przyszłość z klocków buduję
mam też cement z cegłami
jeśli potrzeba jestem dorosły
jak nie trzeba jestem beztroski

czasem w duszy głośno płaczę
biorę się wtedy na ręce i uspokajam
gdy mi smutno sam siebie rozśmieszam
jak coś źle robię daję sobie klapsa

zamknięte w dorosłym ciele dziecko
nigdy nie dorośnie
będę z nim do końca
a ono ze mną i we mnie

[Alek Osiński]

Co racja to racja, Autorze. Trzeba jednak pamiętać, że owemu dziecku
trzeba także niekiedy podetrzeć tyłek ; )