jestem...

[Agnieszka R.]

jestem przecinkiem w małej społeczności 
wszędzie śmieci 
Ania dawno temu nauczyła je zbierać 
gdy rzuciłam papierek na ziemię 
krzyknęła i przystemplowała czerwienią 
moje pociągłe policzki
nie tylko w mojej małej społeczności 
w której jestem przecinkiem 
występuje problem śmieciowy 
najwyższe głowy rozprawiają 
ekologia jest trendy 
nad Wisłą kolorowe zużyte butelki 
tam dopiero porażka bo w stolicy 
jest dużo wykrzykników 
dość wysoko się kwalifikujących

jestem przecinkiem w małej społeczności 
a przecież minęły czasy gdy ojciec zjadał ziemię 
by nie udeptały obce kondukty 
mijam wiele twarzy w których się przeglądam 
Stefan mówi że go podrywam 
podrywam ciebie – odpowiadam - twoją żonę i siostrę 
gdy to się skończy zapłacę 
kobiety jak żmije wyrastają z mojej głowy 
zawsze miałam tendencję do kołtuna 
nie mylić z kołtuństwem uczesz się - mówiła siostra 
w snach myszy gryzą palce biegają z piskiem po włosach
ten wiersz jest pisany z perspektywy mojego syna 
gdy głośniej powiem w mojej małej społeczności 
w której jestem tylko przecinkiem 
on dostaje w szkole mentalną linijką to jest niepokojące - 
w tak młodym wieku płacić za błędy rodzica
w świecie wirtualnym najwyżej ktoś zjebie puentę 
w rzeczywistości od której nie da się uciec 
nawet jeśli jesteś bardzo chory albo jeśli napiszesz najlepszą puentę 
wszystko zostanie policzone dostaniesz palec wskazujący w formalinie
ciekawe jakby napisał o mnie syn czy podobnie jak J. Fligiel
powiedziałabym:"nie pij tyle wody"
ale jestem tylko przecinkiem w małej społeczności 

Jurek mówi że poeta powinien być ponad walkami i podziałami
bo prawdziwe życie zaczyna się na wyżynach 
Jurek mówi mam "nogi pierwsza klasa" 
nogi? 
- ale pani ma obcisłe spodnie jak tak można - powiedział lekarz 
który mnie przyjmował na oddział 
nogi i spodnie to już temat na kolejny wiersz
lubię rozmawiać na każdej płaszczyźnie 
M. Podgórnik powiedziała że też rozmawiać lubi 
nawet z szyldem zadaje pytania coś sobie wyobraża 

portale literackie wymierają
na ich mogiłach martwe płody
jak na języku obcy ludzie
segreguję śmieci
z nimi trzeba się obchodzić ostrożnie jak w życiu 
brak czujności może doprowadzić do rozwolnienia 
czasem osiadają kryształki soli - we mnie

[zimny grog]

najsamprzód zacząłem czytaniem rutynowym, czyli pewnie nic ciekawego nie będzie. gdzieś po sześciu wersach, eee no, nie jest źle. od drugiej strofidy już mnie wciągnęło na całego. do końca doczytałem bez jakichkolwiek widzimięś. super wiersz. gratki.


pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Z reguły nie przepadam za tego typu wierszami, które wraz z narastającą ilością słów zaczynają przechodzić w bełkot. Tu jednak jest odwrotnie, tekst wciąga z każdym słowem. Brawo.

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Pięknie dziękuję Wam za słowa. Miło mi bardzo. Nie ukrywam tego.