Twardolistna

[marengo]

milczenie drzew ma w sobie tajemnicę
opowiada ptakom najskrytsze myśli
a zazsłyszane od wiatru plotki
wiesza między gałęziami
jak nuty w pięciolinii

w symfonii liści rytmiczne korniki
drążą miazgę hieroglifami kanalików
spisują historię wyssaną z ziemi
o uwięzionej w korze leśnej driadzie

w objęciu drzewa podniosła ramiona
i tak już została na zawsze
rozszeptana korzeniami w srebrnych liściach
niewyśpiewana melodia współistnienia

zrośnięte plecami obietnic
niekolorowe wyczekiwanie

ona szorstka jak zmierzwiony aksamit
on nieczuły kochanek z romansami
w koronie sąsiednich podszerstków
smukłych brzóz i wiotkich modrzewi

https://youtu.be/wrrabeo98UQ

[eka]

Ma swój urok obraz i ta drzewna historia też. Pytanie: twardolistność przez nieczułość? Chyba tak.

[Gloinnen]

niewyśpiewana melodia współistnienia

Osobiście nie lubię w poezji tego typu "natchnionych" formuł. Mają dodać - bo ja wiem? - głębi, mocy, a pozbawiają tekst lekkości i tajemnicy. Lepiej mówić obrazami i metaforami niż przemądrzałymi abstraktami.

plecami obietnic

Według mnie taka "dopełniaczowa" metaforyka również niepotrzebnie obciąża tekst.

w symfonii liści rytmiczne korniki
drążą miazgę hieroglifami kanalików
spisują historię wyssaną z ziemi
o uwięzionej w korze leśnej driadzie

Dla mnie ta strofa najlepsza.

Pozdrawiam,


Glo.