Ziemia wczorajszego boga

[Marcin Sztelak]

Cała usiana resztkami modlitw,
wcześniej rosły, lecz deszcze
zgasiły ognie. Ofiarne.

Ostatni baranek utknął w błocie,
w którym zasiano czas. Wydał
nową drogę, ale nie było nikogo
do krzyżowania.

Las skazano na papier, skrybowie
skrzętnie zbilansowali porażki
i echa wcześniejszych porażek.

Ostatni sprawiedliwy odszedł,
nie doczekawszy anioła.
Zresztą miasta dawno spłonęły,
chociaż bezgrzeszne.

Jednak zabrakło słowa
w słowotoku.
Znów nastała cisza – na początku.

[eka]

Idealny tytuł do jednego z wieloświatów, wydaje się, że ta ziemia wczorajszego boga ma ścisły związek z pisaniem, z obumarłą literaturą, inspiracjami.
Bardzo ciekawy, gorzki wiersz.

[Hosanna]

e tam .. zwykłe marudzenie starca

stary świat odchodzi a nowy jest zawsze piękniejszy
nawet katastrofy mu służą

my przemijalni czasem nie mamy dość perspektywy aby docenić geniusz CAŁOŚCI

jednak marudzenie jest niskie

Marcinie - broń się !