całun

[lczerwosz]

dla mnie to obraz powstania, pewnie Warszawskiego i więzienia na Rakowieckiej,na pewno współczesne czasy.
Chusta to banalna szmata, nawet jeśli Weroniki, a całun to morze informacji, mało czytelnej wprawdzie.Lata płyną, żelastwo rdzewieje, jako i my.

[mirek13]

Podobnie jak niektóre flagi.
Taki to inteligentny trop myślenia elyt.

[eka]

mury starej katowni
porasta mech
a słońce
przebija się przez bezzębne paszcze
wybitych okien

dzieci biegają z pistolecikami
na wodę
chlap chlap
kap
kat
opuścił
ręce

za katem strach

zaszyty w trawach i chwastach
rdzewieje szlak
drogi krzyżowej

Weronika ociera twarz

Bardzo udany obraz, nie patosi, nie wymienia najważniejszych bohaterów. Są wpisani w tę scenerię bezpowrotnie. I dobrze, oby katownia zardzewiała do końca, rozpadła się. Pomagają w tym bawiące się dzieci. Pytanie, czy ich pokolenie zapomni? Zamieni krew udręczonych na neutralna wodę? Czy pistoleciki od teraz będą pluć tylko wodą? Czy nikomu już nie będzie dana tortura Drogi Krzyżowej? Zawinięcie w całun? Całun jak wiersz, gdzie kontury skatowanych ledwo się zaznaczają.

Nie wiadomo, kat tylko opuścił ręce... a i Weronika na szczęście ociera tylko swoją twarz. Ale jak długo to jeszcze potrwa? Dzielenie się na swoich i wrogów jest codziennością, ta zmartwychwstała hydra znowu podnosi głowę.

Bardzo często, na pewno pierwszy raz po odwiedzeniu Auschwitz jeszcze w szkole podstawowej, zastanawiałam się, czy historia się nie powtarza dzięki swoim własnym śladom. Czy gdyby nagle, wszystkim zabrano pamięć o każdej zbrodni, to możliwy byłby przynajmniej długi okres bez zabijania?
wiem, Ofiarom należy się szacunek, trwanie w naszej świadomości i naszych następców, ale ten wiersz spowodował, że wróciłam do swojej wątpliwości.

Świetny wiersz.

[tabakiera]

Leszku, dzięki za wizytę i przemyślenia.
Ewo, Tobie również dzięki za recenzję i przede wszystkim za inspirację.

[zimny grog]

za przednikami, bd. wiersz

[tabakiera]

Zimny grogu, ciepełko mi w serducho lejesz.

[biegnąca po fali]

Bardzo dobry, tab.

A mówiłaś, że Cię nie doceniają...

[Alek Osiński]

Jakoś mnie irytują, Tabakiero, te "bezzębne paszcze"
zbyt się metaforycznie narzucają. wolałbym np.
zapis "bezzębie wybitych okien". No ale poza tym
bardzo udany wiersz. Super rytm i trafiona puenta.

No i faktycznie chyba całun to lepszy tytuł
niż chusta, bo chusta należy do świata żywych
a całun jest elementem jakby "krajobrazu
pośmiertnego" który wiersz ożywia.

Pozdrawiam : )

[tabakiera]

A mówiłaś, że Cię nie doceniają...

Luz i spontan.

Alku, Twoja propozycja zmiany zupełnie mi nie pasuje, widzę dokładnie bezzębne paszcze i myślę, że mogę sobie pozwolić na jedną taką metaforę w tym mało skomplikowanym tekście.

"Całun" też zostaje.

Serdeczne dzięki.

[Marcin Sztelak]

Faktycznie bardzo dobry wiersz, a całun dla mnie jak najbardzie przez funeralne skojarzenia.

Pozdrawiam.