w granicach

[eka]

Cieszę się, że nadzieja się uzewnętrznia, to był cel najważniejszy.
Dzięki, Marcin.

[eka]

Przeklejam opinię LCzerwosza spod aresztowanego wiersza, szkoda ją tam zostawiać.

wchłania się w jeden sens
czyli bezsens
Mając za słabe okulary rozdzielczość dobra i zła jest pogorszona i nie sposób ich rozgraniczyć.
Zlewa się także co moje i co twoje
Ja to widzę jako filozoficzny odpowiednik jestem za a nawet przeciw albo współistnienie przeciwieństw, ale i brak kryterium oceny, poprawność polityczna.
Jesteśmy daleko poza granicą sensu.
Wszystko to zaledwie dziś słowo bez wartości i znaczenia, czyli Nic.
Homogenizacja świata. Nawet płeć ulega zatarciu. Lewactwo z liberałami, konserwatyści z programem socjalnym, nawet socjalistycznym.
Ciekawe czy dożyję epoki elektrolizy tego kompotu, albo odwirowywania zagęszczonego jogurtu. I czy przeżyję dychotomizację na lewicę i prawicę. Bo dziś nie sposób odróżnić. A może wykreują się zupełnie inne bieguny.

Dlaczego Słowo (jedno mieszczące wszystko) ma być Nicem, tego nie wiem.
Hm.

Dzięki za polemiczny komentarz do tekstu. Z politykę nie ma nic wspólnego, różnymi drogami chodzą czytelnicze interpretacje i nie sposób ich przewidzieć.

[lczerwosz]

nie ma - ty i ja - jest sens
sączy się zewsząd
wypływa z Nad i Pod
ekstra rozpuszczalnik ścian i kilometrów
przecieka przez płaszcz ziemi

jak donosi Bezgraniczny Obserwator
cena dogmatu rozdzielczości spada
wszystko (to dziś zaledwie słowo)

wchłania się w jeden

Jeden aspekt to biologia, która nas jednoczy. Wszystkich ludzi ale szerzej, zwierzęta, życie. Jaki tego sens. Żaden. Sensu nie daje się wyprowadzić z aksjomatów dotyczących istnienia materii. Sens powstaje jako efekt działania. Jedna czynność staje się przyczyną następnej, ta następnej, itd. Powstaje ciąg działań połączonych emocjonalnie. Więc, gdy odczuwamy sens, to go odczuwamy, kto inny nie odczuwa i nie ma w tym sprzeczności. Czyli, jeśli się sens sączy, to Podmiot Liryczny ma szczęście, ma odczucie syntezy świata, jedności z naturą i innymi ludźmi.
A Bezgraniczny Obserwator (BO) już niekoniecznie. Zauważa dogmat rozdzielczości. Rozumiem to słowo nie jako zdolność do widzenia szczegółowo, jak w przypadku mapy bitowej lub zdjęcia. Na rynku aparatów fotograficznych panuje dogmat maksymalnej rozdzielczości. Im większa rozdzielczość, tym wyższa cena.
Może rozdzielczość to znaczy oddzielność, inność, różnica. Dogmat oddzielności, wyodrębnienia z jedności. Więc, cena tego stylu wyróżniania się jest niska, jak widzi to BO.
Mam tu problem, jak czytać wszystko. Spada wszystko? Czy:
Cena dogmatu rozdzielczości spada.
I wszystko (to dziś zaledwie słowo).

[eka]

Wszystkich ludzi ale szerzej, zwierzęta, życie. Jaki tego sens. Żaden. Sensu nie daje się wyprowadzić z aksjomatów dotyczących istnienia materii.

Ateistyczne podejście:)

Sens powstaje jako efekt działania. Jedna czynność staje się przyczyną następnej, ta następnej, itd. Powstaje ciąg działań połączonych emocjonalnie. Więc, gdy odczuwamy sens, to go odczuwamy, kto inny nie odczuwa i nie ma w tym sprzeczności.

Oczywiście, że ex post, ale bywa sens wpisany aksjomatem.

Wpisał się w ten tekst sens syntezy uniwersalnej jakby poza moim zamysłem, dziwne, ale faktycznie można tak interpretować.
Intencją było oddanie poczucia sensu nierozdzielnej więzi pary (ty i ja), sens z owego braku rozdzielczości. Stapiania się, zamazywania różnic, wbrew rosnącym cenom na indywidualność.

Mam tu problem, jak czytać wszystko. Spada wszystko?

Nie, spada dotyczy bezwartościowości różnic między - ty i ja.

Wchłaniają się w jedno słowo.

Pięknie dziękuję za wnikliwe pochylenie się nad wierszem.

[lczerwosz]

Ateistyczne podejście:)

Oczywiście, sens wywiedziony z istnienia Boga ma "sens". Jestem na takim sensem, ale nie chciałem narzucać.

Połączyłem tematy tego samego wiersza.

[eka]

Piszesz z mojego konta?

Nie jesteś w stanie mi nic narzucić mentalnie, ale jestem bezradna wobec moderowania moim wierszem.
Wyjaśnisz motywy?


Cuda wianki odchodzą, nie włamuj się, to karalne:)))

[lczerwosz]

Przepraszam, zmęczenie, zaraz naprawię

Nie jesteś w stanie mi nic narzucić mentalnie, ale jestem bezradna wobec moderowania moim wierszem.
Wyjaśnisz motywy?

Tak. Poprzednio publikowany tekst skończył się awanturą, która na szczęście wygasła. Opublikowałaś ponownie, bo temat był zablokowany. A ja na śmieć zapomniałem, że poprzedni został zablokowany. W nowej odsłonie pojawiły się nowe komentarze. I wydawało mi się, że będzie lepiej połączyć dwa tematy tego samego wiersza, dla porządku, dla umożliwienia przeczytania wszystkich komentarzy.
Jeśli wolałabyś zostawić dwa oddzielne tematy, jak było, daj znać, podzielę. Wtedy lepiej zablokować starszą wersję, aby komentarze dodawać tylko do nowej. Będzie jak wolisz.
Co do mentalnego narzucania czegokolwiek, czytam, jak umiem, niekoniecznie, jak Ty, jako autor, planowałaś. Ale to chyba normalne.

już naprawiłem, zostawiłem ślady

[eka]

dla umożliwienia przeczytania wszystkich komentarzy.

W pierwszej publikacji jest ich tyle co kot napłakał, mocno ponad 90% to spam.
Zupełnie mi na nim nie zależy.

[lczerwosz]

W pierwszej publikacji jest ich tyle co kot napłakał, mocno ponad 90% to spam.
Zupełnie mi na nim nie zależy.

Podzieliłem ponownie.

[eka]

Dziękuję.