Nie zgub się

[eka]

Już nie jedna cywilizacja padła, niejedno morze wyschło, niejeden ląd pokrył ocean.

O tych sprzed ludzkiej pamięci, bo być może były, nie wiemy.
Atlantydy po których nic nie zostało albo prawie nic.

Mało tego... tyle światów w Kosmosie. Byłych, aktualnych, przyszłych. Nie możemy być wyjątkiem ze względu na jego rozmiary i wspólne prawa fizyki.
No i świadomość, jej niematerialność powstała z materii. Myśl przenosi nas wszędzie. W najdalsze dale. Kto wie, co jeszcze może...

Dzięki, Tab.

[Alek Osiński]

Nowy piach zapłodnią deszcze,
inne dno obrośnie morzem,
nieczłowiekiem – reszta.

No, ziemi chyba by się przydał taki nowy początek
ale jeśli traktować ją jako żywą istotę
a wiele wskazuje na to że jest świadomy byt
to myślę że powinna sobie poradzić i z człowiekiem.

A co w tym wszystkim reprezentuje człowiek?
Czy jest on na tyle wartościowy, potrzebny, dla wszechświata
że zależy mu na przetrwaniu istoty ludzkiej?

Bardzo ładny wiersz
powiem nawet, że śpiewny. Brawo, Ewo!

[em_]

Piękne metafory
i coś głębszego w nich zgrabnie zawarte :-)
do przemyślenia

[eka]

wiele wskazuje na to że jest świadomy byt
to myślę że powinna sobie poradzić i z człowiekiem.

Chyba nie, bo już dawno powinna się zbuntować.

A co w tym wszystkim reprezentuje człowiek?
Czy jest on na tyle wartościowy, potrzebny, dla wszechświata
że zależy mu na przetrwaniu istoty ludzkiej?

Może jesteśmy świadomością wszechświata? Partnerem milczących rozmów? Samotność jest ciężka.

__________
Em_ super że jesteś!



Alku, Em_ bardzo miło Wasze opinie mi czytać ; )

[Marcin Sztelak]

Czy czas się powtórzy nie wiem, natomiast prawie pewne, że jeśli już nie będzie, może na szczęście.
A wiersz bardzo.
Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Czy czas się powtórzy nie wiem, natomiast prawie pewne, że jeśli już nie będzie, może na szczęście.
A wiersz bardzo.
Pozdrawiam.