howgh

[biegnąca po fali]

nie pod krzyż rosło to drzewo
sadzone ręką czyjegoś ojca syna
może zresztą samosiejka

w tej za domem mieliśmy swoje kryjówki
indiańskie strzały świstały
a może to wiatr
gdy wystawialiśmy głowy z wigwamu
ze skóry starej poszwy

pachniało żywicą albo niebem
dziś wiem że jedno nie wyklucza drugiego
miłość może być przekleństwem
życie powolną śmiercią

drzewo krzyżem który nie przyjął jeszcze
rozłożonych ramion

[tabakiera]

Sorki, Ewa naprawdę nie chcę być wredna, ale zanim wpadną bardzo przychylne komentarze i morze zachwytów, pozwolę sobie na krytykę.
Zacznę od tego, że uważam, że jesteś osobą, która świetnie opanowała warsztat.
Na pewno nie należysz do rzeszy grafomanów, ale mam wrażenie, że masz ogromny imperatyw pisania, a niestety dobre pomysły nie przychodzą zawsze, a już genialne są rzadkością.
Ten tekst uważam za najsłabszy w Twoim wykonaniu, biorąc pod uwagę kilka lat pisania, a głónym jego grzechem jest brak pomysłu i wciskanie truizmów.

nie pod krzyż rosło to drzewo
sadzone ręką czyjegoś ojca syna
może zresztą samosiejka

- ojciec syn przypomina klepanie pacierza przez Borynę pod wiejską kapliczką. No i filozofia Pablo Coelho - kto posiał drzewo? No, bardzo istotne to. Oczywiście, można się wgłębiać nad sumieniem i intencjami autorów materiału pod krzyże, czy to ojciec, czy syn, czy nasienie obrzydliwe. Nad sensem tego, że "wina ojca idzie w syna" i czy to wina, jeśli tworzy się samo. A może z nasienia grzechu i pokusy? Jednak sądzę, że to poważna nadinterpretacja, zwłaszcza po lekturze dalszej części utworu.

strzały świstały

- rym zamierzony?

ze skóry starej poszwy

- to jedna z najbrzydszych dopełniaczówek, jaką kiedykolwiek czytałam. Napiszę tylko, że stara poszwa nie jest ze skóry, O innych skojarzeniach zamilknę na wieki.

miłość może być przekleństwem
życie powolną śmiercią

- istny popis banału.
Chciałoby się dodać:
"umieramy, by umrzeć, bo każdy oddech zbliża nas do śmierci".

drzewo krzyżem który nie przyjął jeszcze
rozłożonych ramion

- wiersze pełne dewocyjnych treści cenię, ale tu to już jest mocne przerysowanie tematu ukrzyżowania. Chyba miała być klamra, jest niepotrzebne dopowiedzenie i przepowiednia takiego męczeństwa (które zresztą trwa), że aż nie chce mi się wierzyć w szczere emocje, które ten utwór zapewne ma przekazać.

Oczywiście wiem, że pisać umiesz i czekam na coś lepszego, napisanego samiostnie, świeżego.

Oczywiście możesz olać ten komentarz, na pewno pojawią się zachwyty.
U mnie, jak widać, nie ma.

[biegnąca po fali]

tabakiero - czemu od lat odnoszę wrażenie, że winisz mnie za pozytywne komentarze pod moimi tekstami? Nie ja je sobie piszę i nie odpowiadam za treści w nich zawarte. Ani nie zabronię ASowi piania z zachwytu, ani Tobie krytyki. Wolnymi ludźmi jesteście. A to jest miejsce na opinie.

Dziękuję.

[Marcin Sztelak]

Wiersz wcale nie taki zły, lecz jak dla mnie wymagający sporych skrótów, innymi słowy dopracowania...
Pozdrawiam.

[eka]

Cokolwiek nie napiszę, komuś się narażę : )
Może tak, dyplomatycznie... na pewno nie jest to Twój najlepszy wiersz, Ewo.
Tab, sugerowanie, że Ewa otrzymuje pochwały z automatu jest nie fair.

Obu Paniom kawa na początek dnia
i

[biegnąca po fali]

Wiem, Ewo. Takie tam... ostatnie podrygi. Dzięki za wszystkie Twoje komentarze i uwagi. Dużo się z nich nauczyłam i pozwoliły mi spojrzeć na moje pisanie z trochę innej strony.

Trzym się:) Pozdrawiam:)

[mirek13]

Nie lamentuj Jojka.
Nikt nie pisze same, najlepsze wiersze.
Raz będzie wow, a czasami po prostu kawałek dobrej poezji.