Błota ziemi niczyjej

[WHITE RAVEN]

pamiętam pokój bez duszy
czarne serca z bladym strachem
niepokój pokryty rozkoszą
oraz półki bez sensu
spragnione sprawnej ręki

sufit czarny od sadzy oczu
ból tych co prawda dobija
udaremnione pożegnania ze świtem
i żyły pieszczone wyrzutami
z ciekłą czerwienią na posadzce

w końcu ciężką noc
niczym dżuma , trąd i cholera
razem wrzucone pod pierzynę
z kacem we śnie
a miało być
tak pięknie

[lczerwosz]

Zaczyna się niesamowitym nastrojem
Niestety puenta "a miało być tak pięknie" jest nieco banalna. Wiem, to wszystko wcześniej opisane kończy się nieszczęściem, co najmniej beznadzieją.
Ja bym usunął całkowicie interpunkcje albo dodał wielkie litery i uzupełnił kropki i przecinki. Albo, albo.

[Alek Osiński]

W sumie, trochę się zgodzę z przedpiścą. Początek obiecujący
mógłby się rozwinąć w coś naprawdę ciekawego, ale końcówka niezbyt.
Tekst, wydaje mi się, że do poważnego przepracowania...

Pozdrawiam

[eka]

Myśl o dobrostanie śmierci, podjęcie próby i wycofanie się. Trudno takie liryczne przesłanie chłodno, racjonalnie analizować. Bardzo przejmujący wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.

[Marcin Sztelak]

Zdecydowanie bez interpunkcji. I przede wszystkim zrezygnował bym z banalnej puenty, a miało być jak dla mnie wystarczy.
Pozdrawiam.