kochany

[biegnąca po fali]

czy gdyby ktoś wycenił nam czas
trwoniłbyś sekundy

z mojego tu i teraz wołam
znajdź mi światło miłość i wiedz
trwanie
tylko ono daje pewność
że nic nie wydarzy się bez nas

czy gdybyś wiedział o tym wcześniej
ulepiłbyś mnie na nowo
tchnął życie rozdmuchując żar
ukryty głęboko
w zapamiętanym zapachu dotyku
złudzeniu że wystarczy słowo
a uwierzę w dłoń która nie puści
gdy będziemy spadać
przerwie sen
zdmuchując rzęsę z policzka

ogień rzuca cień na wielką górę
ze szczytu wyraźnie widzę
że nie ma w nim zapału
i wystarczy kropla
by ugasić nadzieję

[eka]

z mojego tu i teraz wołam
znajdź mi światło miłość i wiedz

patos...

ogień rzuca cień na wielką górę
ze szczytu wyraźnie widzę
że nie ma w nim zapału

...ale w kim/czym nie ma zapału? Chyba w ogniu.

Wiersz o braku szans, o przekonywaniu się, że lepiej być nie może. Smutek, dominujący temat Twoich wierszy, Ewo.

[tabakiera]

Troszkę przegadałaś i poszłaś ciut na łatwiznę ze skojarzeniami.
Ale może być.

[Marcin Sztelak]

Smutny wiersz, chociaż upływ czasu sam w sobie jest smutny.
Najbardziej do gustu przypadł mi otwierający dwuwers, dalej też jest ciekawie, może tylko odrobinkę zbyt patetycznie.
Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

eko, tabakiero, Marcinie - dziękuję za poczytanie:)