w duszy gra

[marta zoja]

siostry rzeki wróciły pieśnią po staremu
warkocze zaplecione szybują rytmem wierzeń
ugnij kolana właśnie wstała tęcza za nadzieją
na dziś i jutro razem będziemy zasłuchani
w zwoje słów miłowania tego co odległe
jednak tak bliskie pamięcią historii we dwoje
jednak jedno ciało wybrzmiewa spokojem
zastygłą lawą pomników przyrody przeżyją nas
dęby i sosny dostojne rozsypią się kurhany
wobec majestatu natury niezniszczalnej legendy
gdzie ty i ja zapisani jesteśmy w księdze życia
inicjałami tych ust pobladłych twarzy świetlistej
z grobu powstaniem zapachem pomarańczy
a może wybierz kim chcesz się stać gdy od winą
płótna całunu przez skrzydła anioła wzniesione
modlitwy zasuszonych młodzieńczych pragnień
wodami Tybru czy Nilu by przejść suchą stopą
po dnie rozkoszy dawania innym tego co najlepsze
czasu upływającego piaskiem po dnie klepsydry
tak nieziemsko nastąpiło spotkanie niebo z hukiem
uderzyło jeszcze żyjemy wpatrywaniem się w oczy
blaskiem na zawsze nieskończenie wiecznie
zrozumiałam jedno nie ma mnie bez ciebie...

Boże jak ja płaczę za tobą z tęsknoty

[tabakiera]

Warto było przeczytać do końca, bo ostatni wers zaskakuje i przełamuje patos.

Jak dla mnie bardzo gęsto w tym wierszu. Mnóstwo epitetów, uduchowionych dopełniaczówek, czuję się nimi przytłoczona i mam wrażenie, jakbym kroczyła przez inną epokę. w której przez chwilę rozglądałam się, potem straciłam ochotę, bo suknie podobne i fryzury mocno stylizowane.

Przerzutnie ciekawe.

[lczerwosz]

Ja bym podzielił to na kilka części i zapisał po trzy cztery słowa na każdą linijkę. Nie mogę wprost złapać oddechu, jestem przytłoczony nad-określeniem rzeczywistości, jak zdjęcie wielkiej rozdzielczości, nadrealizm wielkoformatowy. Powiedz mi mniej, to znajdzie się czas na moje odczuwanie. Zdania pączkują w nieskończoność, z każdym pojęciem, obrazem kojarzy się inny obraz czy myśl, a już już inna myśl poprzednią przegania, zanim rozsmakuję, wręcz zrozumiem czy poczuję. Jak przeżyć w takiej pogoni.
A poza tym witaj, dobrze, że jesteś.

[eka]

Ten kontrast uduchowionego, no trochę zbyt patetycznego strumienia w zderzeniu z pointą - daje zaskakująco ciekawy efekt.

[Alek Osiński]

No tak, tak. Tylko siostra rzeki potrafi ją zrozumieć : )

https://www.youtube.com/watch?v=vSdyNdLNoMM