Nieboje.

[Karma]

Symetria godzin, liczb
osiemdziesiąt osiem procent baterii,
trzynasta trzydzieści jeden,
kiedy ty prasujesz a ja czuję ciepło na plecach,
rękawach. W kołnierzu.

Ktoś sobie z nas zażartował, stawiając pomiędzy lustro weneckie
i nie tłumacząc, które stoi po której stronie,
więc musimy się zdać na intuicję, przeczucia.
Zamykamy oczy niemal równocześnie i wyciągamy przed siebie otwartą dłoń.
Ta natrafia na zimne szkło, po czym oddaje temperaturę.

Wystarczyłoby przecież zerknąć.
Któreś z nas wiedziałoby lepiej,
może przekazało jakoś impuls lub przynajmniej gęsią skórkę.

KTÓREŚ z nas.










Z cyklu: Karma.
Podcykl: (jeszcze bez tytułu)
Grudzień, 2021

[tabakiera]

Trudna i zarazem bezpieczna relacja, którą można się fascynować i zastanawiające jest, czy ten niedosyt jest nasyceniem i na ile trwała może być taka zażyłość, No bo przecież cielesność odgrywa sporą rolę w życiu, a potrzeby fizyczne istnieją i trudno je w taki sposób zaspokoić.
No le trudniej być bliżej emocjami i czuciem siebie nawzajem, niż opisywana para - oczami i piórem peela, oczywiście.
No ale ja twardo stąpam po ziemi no i jestem sobą a nie kimś, więc mogę tylko patrzeć i odkrywać kolejne wiersze pełne odkrytej intymności.
Ten bardzo czytelny i obrazowy.

[Karma]

Chyba nie do końca czytelny, bo nie bardzo rozumiem najpierw cielesność, potem emocje, które są trudniejsze. I to: niż opisana para.

Nie o cielesność tu idzie, a o odzwierciedlanie siebie nawzajem. O intymność sięgająca poza cielesność właśnie.
Czy emocjonalną? Też. Ale niekoniecznie.

To po prostu jakby podzielić jedną osobę na pół.
Z tym, ze gdyby zlikwidować ten podział - zostałoby tylko któreś z nich.