uskok. grafit, nie granit

[biegnąca po fali]

Iga stawia swój cień równo przy ścianie

doskonale nieruchomy przypomina rzeźbę z której nie wydobyto jeszcze

zbytku ciała



jest tylko bryła

trochę okrągła a trochę kanciasta

przecząc istnieniu zasad

i wszystkiego o co nie warto pocierać duszy

bo ani się przetrze ani uleci

dopóki jest komu podkładać światło dla równowagi



i kiedy tak stoją w świętym milczeniu odżegnując się od ust

kłamliwe powtarzających miłość

niech ci ręka nie drgnie rzeźbiarzu

szkoda młotków i dłut na zaklinanie brzydoty



odstaw cień

niech go ciągnie za sobą

jak ciągnie się dziwkę za włosy

upokorzona i tak nie odejdzie

zostanie u stóp



od dużego palca albo pięty

będzie przedłużeniem twoich słów

myślą gubioną w ciemności rzeźbionej spod powiek



-------

Iga zabiera swój cień

idą pod rękę jak para kochanków

do pierwszej lepszej bramy

popatrzeć jak zwisają dusze przywiązane do okien

z których już dawno wyrwano

tamto wołanie

[szczepantrzeszcz]

Mroczna strona piękna polega na zaklinaniu brzydoty. O tym warto wiedzieć, pamiętać. Kiedy się zapomni, zobaczymy jedynie zwisające dusze, przywiązane do okien, z których już dawno wyrwano tamto wołanie.

[lczerwosz]

Jest kilka doskonałych powiedzeń:
postawić cień równo, przy ścianie, potem odstawić go
podkładać komuś światło,
warto/nie warto o coś/kogoś pocierać duszę - to jak spółkować duszyście,
odżegnać się od ust,
zaklinanie brzydoty,
myśl gubioną w ciemności rzeźbionej spod powiek,
zwisają dusze przywiązane do okien,
już dawno wyrwano tamto wołanie z okien.
świetne.
Przypomniał mi nastrój tekstu: "i ten cień, co za tobą odszedł"

[eka]

przecząc istnieniu zasad

i wszystkiego

i wszystkiemu.

Spojrzenie z mocnego dystansu, epilog, po całej dramaturgii środka, niemal ostrożnie pozytywny.
Fakt, świetnych wyimków można poczynić wiele.
Brawo, Ewo.

[biegnąca po fali]

Ewo, Szczepanie, Leszku - miło mi bardzo. Pozdrawiam!

[zimny grog]

strofki 1 2 3 6 mają moc i kapitalną kompozycję. 4 i 5 moim wrażeniem należałoby dopracować. troszkę odstają od od poprzednich, wkrada się chaos słowny. zbytnie dopowiedzenia nie zawsze, przeważnie zawsze, skutkują nadsłowiem.

niekoniecznie moje dywagacje są trafne. ostateczne słowo do autora należy.

[biegnąca po fali]

Dziękuję, zimny grogu

[4hc]

Podoba mi się dynamika przejść i skojarzeń

[biegnąca po fali]

4hc - dziękuję.