zapatrzenia-oddalenia

[Agnieszka R.]

zapatrzona na dojrzałe winogrona
nad którymi pochylała się uliczna przekupka
weszłam w rozruch
koła na szczęście obracały się powoli
i był krzyk maszynisty

krzyk czasem zmusza do odejścia
ale też chroni przed stoczeniem
w koniec drogi nie wiadomo jakiej
albo na skróty gdzie można wdepnąć w mokry asfalt

zapatrzyłam się
odjeżdżający tramwaj nie zawinił
że byłam tak oddalona – nie z tej ziemi

zapomniałam że ważny jest
najmniejszy element gry
bo w każdej chwili można się zapętlić
lub nawinąć przedwcześnie na magnes śmierci

[tabakiera]

Póki co przybliżenia paradoksalnie oddalają nas od śmierci, bo patrząc jej w oczy zaczynamy bardziej cenić życie.
Chyba, że.
No ale to już ostateczność, instynkt przetrwania jest silny, bo pierwotny.

[Agnieszka R.]

Dziękuje Tabakierko. Masz chyba rację:)