Do Pani...

[Agnieszka R.]

Do Pani z tytułem doktora


bliski kolega powiedział
żebym pokazała pazura
nie wstydziła się tego
bo w zbyt słodkich kolorach
się rozmywam

kujesz w skale proszę pani i kujesz
zawsze byłaś pracowita
ja zaś bardziej zdolna bardziej szalona

w przeciwieństwie do mnie
nawet sprytna

wszystko miałaś obliczone
pod linijką w szafkach poukładane
choć to powiewało dulszczyzną
a pod piękną skórą
ukrywała się gadzina

o jakże słodka jest zemsta
przywilej bogów

byłaś jedyną która nie pożyczyła mi na bochenek chleba
gdy głód mi w oczy zajrzał
choć miałaś pieniądze
to Szpilmana nawet odratowali
gdy go znajomy chciał zagłodzić

gdy zaległości miałam na studiach
z powodu śmierci mamy
ty jedna nie pożyczyłaś notatek

a ja co teraz robię

jestem bardzo niegrzeczna
och wiem mało we mnie pokory
ale fruwam proszę pani
tralalala tralalala
fruwam latam
czy zdążysz za mną

[lczerwosz]

Ale wredota nie jest powiązana z tytułomanią. Można być świnią bez wykształcenia i odwrotnie.

[Agnieszka R.]

Lesiu ale ja o tej konkretnej pani pisze ona miała i to i to. Dużo tego miała. Ale ten tekst chyba do przemyślenia. Co?

[tabakiera]

Mam wrażenie, że pisząc te teksty dedykowane autorka uprawia autoterapię.
Sposób widzenia poszczególnych osób jest jej widzeniem, zdecydowanie nie obiektywnym.
Jeśli nie ma nazwisk i to pomaga, jest ok.

[Agnieszka R.]

Tabakierko dzięki. Tekst przed chwilą poprawiłam:)

[Marcin Sztelak]

Są ludzie i ludziska, terapeutyczny wiersz.

[lczerwosz]

to był dobry tytuł do pani z tytułem doktora. Moja wypowiedź nie miała na celu wywołać żadnej zmiany. Nie ulegaj, ne zmieniaj, przecież to Twoje osobiste stanowisko, a ja powiedziałem, jak ja widzę. Tekstu nie ma co przemyśliwać. Podoba mi się. Przywróć tytuł. Był wyrazisty.

[Agnieszka R.]

Leszku w treści jest tytuł a tekst poprawiony narazie przynajmniej niech tak wygląda.