Grafowiersz

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 01 gru 2022, 20:54

Ironia losu:
nie chodzę boso po kwiecistych łąkach,
mam dziurawe skarpety,
poprzecierane nadmiarem zakrętów.

Na drodze pomiędzy domem
a ostatnią przystanią.
Gdzie zwykłem grywać
w kółko i krzyżyk, mówiąc szczerze
kwadrat.

Lecz bądź tu człowieku
poważny kiedy kieszenie puste,
nade mną gwiaździste, we mnie
czterdzieści i cztery
kawy.

Do tego w zaułkach czychają
zamaskowane dziewice.
Z demobilu.
Jak najbardziej spragnione,
choćby tylko łyka samogonu.

A księżycówka wyszła już w połowie
podróży, zresztą dawno po pełni.
Jakby nie patrzeć,
nawet przez dziurkę od klucza:

Ironia losu.

Krokus · #2 Post autor: **Krokus** » 02 gru 2022, 13:27

No fajny wiersz, ta ironia mi się szczególnie podoba, no i budzi wiele skojarzeń, szczególnie czterdzieści i cztery kawy.

#3 Post autor: **lczerwosz** » 08 gru 2022, 20:51

Poeta czyli grafoman to nie zawód. Mimo, że golec, facet po przejściach, może już z odzysku, to twardo stąpa po ziemi, innej opcji nie ma, wszak zimą łąka nie kwitnie. I masz, widać, powodzenie, pewnie, że poparte pragnieniem, bynajmniej nie popędem. Dasz tak radę.