Minimum słów maksimum treści czyli kilka najkrótszych na świecie wierszy

[Toyer]

Wiersz pierwszy
Ja

Wiersz drugi
Człowiek

Wiersz trzeci
Dusza

Wiersz czwarty
Ty

Wiersz piąty
Życie

Wiersz szósty najdłuższy
Aaaaaaaaaaaaaaaaaa
Koniec świata

[lczerwosz]

Ale to w istocie wspólna kompozycja, eksperymentalna
A gdyby tak:
Ja
Człowiek
Dusza
Ty
Życie
Koniec świata

Pomiędzy aktorami tego tekstu i ich atrybutami tworzą się interakcje, relacje, niestety bardzo wieloznaczne, jeśli ich nie powstrzymamy, nie ograniczymy jakoś. To robi normalnie autor wiersza, aby przekaz nie był chaosem niosącym zarówno informację - treść ale i szum informacyjny. Wymieszane nie dają się rozdzielić. Przecież nie chodzi o to, by mówić wszystko i co bądź, ale by coś niebanalnego powiedzieć. Jeśli autor nie określi swojego przekazu, to zrobi to czytelnik i pomyśli, co zechce. Tylko to nie jest komunikacja. Autora mogło by nawet nie być, jeśli nie wnosi on jakiegoś porządku do swojego tekstu. Czyli treści.
Mówisz, że maksimum treści przy minimum słów, co wcale nie musi być pozytywne i łatwo utożsamić znaczenie słów wszystko i nic.

[Toyer]

Skupiłem się na pomyśle i nie zauważyłem własnej myśli w teksie zawartej - która brzmi świetnie

Ja
Człowiek
Dusza

Ty
Życie
Koniec świata

Bardziej by mi pasowały tutaj dwie strofy

Dziękuję za zwrócenie mi na to uwagi

Tylko teraz musiałbym pomyśleć na innym tytułem