Begraafplaats Zorgvlied

[Gloinnen]

Ciało zostało pogrzebane, zgodnie z kanonem. Nie do wiary,
że dokonało się to tak zwyczajnie: zziębnięty tłumek, kwiaty,
wreszcie na koniec stosowne przemówienie
in loving memory. A dalej - chyba nikt nie chce wiedzieć.

Ja pojawię się dopiero post factum.
Kiedy czas otworzy kokon, będę ziemią, która przesypie się
do wnętrza. Nawet nie poczujesz, że jeszcze trwa zima
i wielokrotnym przemarzaniem odgryza imię od kości.
Tak cię wypełnię, jak zmrok zasklepia opustoszałe dziuple
łagodnymi słowami wybranymi
z tysięcy niewysłuchanych.

Coś podobnego mogłeś przeczuć podczas pierwszej nocy z kobietą,
a później odtwarzać, gdy świadomość śnieżyła
i chwile rozpraszały się w biały piasek.
Teraz masz na wyłączność wszelkie stany umysłu,
przelewając się dymną słodyczą między turbulencjami
niesionymi przez wiatr, najczęściej od rzeki.

Ufnie powierzasz mi to, co ciemnieje
w pokorze pękających nasion
i czego żaden dotyk dotychczas nie ukoił.
Nie musisz już na nic czekać, bo odtąd we mnie jest wszystko,
czym możesz wschodzić wśród szarug,
jeśli śmierć stanie się rozkazem.


____________________
Glo

[Agnieszka R.]

Mi się ten obraz podoba.
Zainspirował do kilku słów

Zobaczyłam oczami wyobraźni
wieczny związek lesbijski
ziemia weszla w przepaść
matka ziemia weszła w śmierć

bo na odwrót to chyba na ziemi...śmierć wchodzi w ziemię... po której chodzimy i czasem wszystko albo prawie wszystko się załamuje.
Dziękuję Ci Gloinnen za ten wiersz:)

[Marcin Sztelak]

Doskonały obraz, który zakłóca jeden wyraz, ostatni...