***

[Agnieszka R.]

Ufo

zadzwoniłeś do mnie och jak miło
myślałam że wyznasz miłość
a ty powiedziałeś że nie chcą cię wydać
nie wiem czy te tłumaczenia mają sens
skoro tak mało płacą że nie stać cię
na bilet żeby się ze mną spotkać

nie podobasz mi się specjalnie
jednak wyobrażam sobie czasami
że zwiedzamy warszawską starówkę
potem leżymy w oddzielnych łóżkach
i długo rozmawiamy o poezji
ja w tej śmiesznej piżamce z łabądkiem
ty w bokserkach z przeceny w prosiaczki

w sumie ciekawy z ciebie facet
przypominasz mi tego policjanta
z irokezem w zielonych trampkach
którego spotkałam w skansenie latem
pracownicy supermarketu się przerazili
bo takiego irokeza oraz zielonych trampek
w sklepie jeszcze nie mieli

piszesz jeden ze swoich wierszy
czytam ten z ironią w tle polityczny
i przychodzą smutek i żal
za tę mizerię życia za ten bilet
na który nie masz pieniędzy
i za noc niespełnioną do końca życia

[eka]

Liryczny pamiętnik albo fikcja, mniejsza.
W 1. zwrotce ciut za dużo: że.
W całości - zaimków wskazujących: te, tę, ten, tego, takiego...

Oczywiście mowa potoczna jak najbardziej we współczesną lirykę się wbiła, ale przyznam, że odczuwam tutaj przesyt.
Brak kasy niszczy bliskość, romantyzm... czy ja wiem, wg mnie nie.

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Już przemyślałam Ten tekst do kosza. Dziękuję, Eko.

[Alek Osiński]

Fajny tekst. W gruncie rzeczy bardzo mnie rozbawił, zwłaszcza pierwsza połowa.
W końcówce jakby staje się bardziej poważny (chociaż nie przeczę że cały problem może
być poważny ) ; ) Generalnie to nawet żałuję, że tej kpiarskiej konwencji
nie utrzymałaś do końca. To byłoby coś!

[Agnieszka R.]

Alku dziękuję. Ten tekst mial trafić do mojej drugiej książki ale ostatecznie przemyślałam sprawę mogłabym skompromitować dwóch bohaterow z wiersza. No i co by syn powiedzial po przeczytaniu tegoż za kilkanaście lat? Ja bym spaliła się ze wstydu.