I sprawiedliwość dla wszystkich

[Marcin Sztelak]

Piękne widoki z wysokości
szafotu,
chociaż ciężko złapać oddech,
schodki kręte i wąskie
a oczy przesłonięte.

Zgodnie z tradycją
oraz którymś z licznych paragrafów
z zakurzonego kodeksu.

Uśmiechnięty oprawca mruga okiem,
delikatnie nakładając pętle,
nadspodziewanie miękką.

Ciepły wietrzyk mierzwi włosy,
słońce ładnie podkreśla czerwień
gustownego chodniczka.

Nadęty kapłan mruczy pod nosem,
może modlitwy,
najpewniej przekleństwa, w końcu
dopiero świta i pora na śniadanie.

Kilku gapiów ziewa,
szeroko otwierając usta. Kiepskie
widowisko i marna obsada.

Drogi kacie, czyń swoją powinność,
długa kolejka coraz bardziej niecierpliwa.

[Gloinnen]

Wiersz napisany dość efektownie.

Część opisowa najpierw wydała mi się zbyt długa (w stosunku do puenty), ale potem stwierdziłam, że to ma sens - jako wydłużanie ostatnich momentów życia, a jednocześnie
jako rozwlekanie ceremonii, choć tyle jeszcze głów do ścięcia.
Aż sam skazany ma dość...

Inna sprawa - nie bardzo wiem,kto jest tym nieszczęśnikiem, jaką popełnił winę, kto go skazał i w jakiej rzeczywistości to się dzieje?
Bo jako parabola - czego? nie wiem - trochę ten wiersz zbyt ubogi w nawiązania. Nie wiadomo, po co powstał, czego dotyczy, przeciw czemu się buntuje.
W ogóle przeciwko życiu (skoro i tak umrzemy, to po co się męczyć?)
Eeeee...

Pozdrawiam,
Glo.

[Alek Osiński]

Taki skrajny fatalizm, jaki demonstruje wiersz, byłby nie do wytrzymania bez krztyny dystansu i humoru
dlatego pewnie to za jego pomocą Pil stara się obłaskawiać okrutną na pierwsze oko i bezlitosną rzeczywistość ; )
Ja akurat jestem miłośnikiem czarnego humoru...

https://www.youtube.com/watch?v=d8toTwvVasI