Staram się już nie pisać źle o matce

[Agnieszka R.]

Staram się już nie pisać źle o matce

uda matki były w ciągłej podróży
między różnymi kochankami
ale gdy wyjeżdżała z tatą
daleko na rodzinne wesele
ja też kleiłam się do tych ud

uda matki kolumny świątyni
twarde napięte podczas ciężkiej pracy
na których opierałam głowę
siadałam na ich opiekuńczej mocy

uda niczym pnie starych mocnych drzew
prowadzące do miłosnych objęć ramion
uda które otarły się o niejedno życie
jedna z podstaw by usłyszeć matczyne serce

błogosławiony niech będzie czas ich dotykania
bo w nich był wiatr słońce uśmiech ja na nich mała
i świat bezpieczniejszy z ich perspektywy

to wszystko było pięknie skomplikowane
a ja dziś w nieskomplikowanej wersji
bo kim jestem nawet w snach ona mnie chroni

[tabakiera]

Rzadko które małe dziecko źle mówi lub myśli o swojej matce, potem rodzi się krytyka, potem znowu pogodzenie.
Jeśli da się przerobić wszystkie traumy, oczywiście.

Ilu miała kochanków?
Dla dziecka to raczej bez różnicy, jeśli była dobrą matką.
Gorzej, jeśli nie.

[Agnieszka R.]

Tabakierka wywaliłam zwrotkę o ustach. Nie można mieszać za bardzo wątków w wierszu. Zatem trzymam się ud. Miło że zajrzałaś. Dziękuję za komentarz:)

[Marcin Sztelak]

Tak mi się nasunęło Wszystko o mojej matce...
Matka jest jedna, niestety rozumiemy to najmocniej gdy już jej nie ma... Dobry wiersz.