droga bez przyszłości

[mirek13]

kręta jest ta miłość
ścieżki krzyżują się lub prowadzą w przepaść
i lot
pozbierasz flaki na dole
zawsze coś będziesz miała

ze mnie ciężko wycisnąć
słowo kocham
jakbyś gniotła kamień który nie ma zwyczaju płakać
odejdź

jest tyle pięknych sadów jabłoni
dróg zasypanych płatkami
czułych gestów
muśnięć aksamitnej skóry

śmietnik jest mi domem
psuję się
a świat przecież taki uroczy i pachnący

[Gloinnen]

Witaj, Mirku...

Ale z tymi flakami i z tym śmietnikiem, to pojechałeś po bandzie. Jakoś dla mnie te środki poetyckie są już przejaskrawione. Taka "antykokieteria".

Z drugiej strony - osobiście - nie zgadzam się z peelem. Świat nie jest wcale uroczy i pachnący. Świat jest różnorodny, a tyle w nim piękna, ile sami znajdziemy.
Myślę, że podobnie jest z ludźmi. Tyle w drugim człowieku będzie piękna, ile jesteśmy w stanie dostrzec i wydobyć w relacjach.
Peel z góry zakłada, że jest obciążony - bo ja wiem? starością, ułomnościami (wszelkiego rodzaju), bagażami doświadczeń. No i co z tego?
Cały ten wiersz, pomimo jednoznacznej z pozoru wymowy, zdaje się krzyczeć zupełnie coś innego (o czym peel nawet nie wie).

Pozdrawiam,
Glo.

[Alek Osiński]

No, Pil to prawdziwy facet z krwi i kości
bynajmniej nie powstrzymujący swoich emocji.
Nawiasem mówiąc, ciekawe jak język potrafi
trafnie obrazować sposoby funkcjonowania
ludzkiej psychiki, bo na przykład takie sformułowanie
że coś jest "bez przyszłości" tłumaczy, że umysł
za przyszłość rozumie tylko jej pozytywne przejawy
a negatywne traktuje - jako brak przyszłości

a przecież w rzeczywistości nie ma róży bez kolców ; )

https://www.youtube.com/watch?v=LZFKmePcasA

[mirek13]

Glo, każdy kto zna moje pisanie wie jakich słów używam i nie ma dla mnie ograniczeń materii językowej.
Te, które łaskawie wymieniłaś są wyjątkowo łagodne i użyte tylko na potrzeby mojej ekspresji.
Ciekawe więc skąd pomysł anty-kokieterii.
A co postrzegania świata zwyczajnie uogólniasz, bo każdy ma swoją, a to w zależności od sytuacji i mentalności.
Amerykaninowi puści się żona, spłonie dom i straci pracę, a i tak będzie mówił "jest dobrze".
Polak przy zakupie nowego merola i wygranej w totka będzie narzekał.
Z punktu widzenia gościa w śmietniku i z flakami na wierzchu, reszta świata będzie piękna, a ludzie szczęśliwi.

[mirek13]

Alek, ja lubię poezję, która chwyta za bary czytelnika i potrząsa nim. Jakkolwiek byśmy to nie rozumieli, to na pewno nie piszę w sposób uładzony i "bułkę przez bibułkę".
A co przyszłości masz rację - zawsze jakaś jest

[Gloinnen]

Glo, każdy kto zna moje pisanie wie jakich słów używam i nie ma dla mnie ograniczeń materii językowej.
Te, które łaskawie wymieniłaś są wyjątkowo łagodne i użyte tylko na potrzeby mojej ekspresji.

Oczywiście,zgadzam się.
Odniosłam się do tego konkretnie wiersza.
Bo czasami zbyt mocna ekspresja przynosi odwrotny od zamierzonego skutek.

Odnośnie postrzegania rzeczywistości -> no właśnie, każdy ma swoje. Dlatego zerojedynkowość prowadzi donikąd, bo wtedy przestajemy widzieć, jak wiele zależy od nas.
Nie chodzi o skrajności - cieszyć się z przeciwności losu, albo narzekać bez powodu.
Prędzej o to, że gdy widzę to, co widzę, i konia, jaki jest - czy zastanawiam się - co ja mogę z tym zrobić? Czy stwierdzam, że jestem śmieciem z flakami na wierzchu?
Raczej podążyłabym w kierunku, który wskazał Alek - zawsze jakaś przyszłość jest. Mówisz o człowieku całkowicie zdruzgotanym, który widzi szczęście i piękno świata jako coś całkowicie odrealnionego. A z drugiej strony Twój peel odrzuca ścieżkę, która mogłaby go z tym światem na nowo powiązać. Ale niespecjalnie podaje jakieś powody, poza własnym upadkiem (emocjonalnym? moralnym?) i poza własnym rozczarowaniem (sobą?).
Ale to już materia na dyskusję pozapoetycką.

Pozdrawiam,
Glo.

[mirek13]

Glo, ja po prostu widzę szczęście i piękno świata w oczach innych.
Każdy z ludzi mijających peela wydaje mu się w lepszej sytuacji niż jego.
Dlatego odpycha kobietę, aby zwróciła się w tamtą stronę.
Co do osiągnięcia ekspresji i lekkiego turpizmu nie zgadzam się z Tobą w sprawie użytych środków.

[tabakiera]

Aj, no chciałoby się płatków róż i jaśminów, ale też trudno coś w sobie zmienić.
Peel sam siebie określa jako trudny niereformowalny przypadek niby twardziela, niby romantyka, człowieka z trudną przeszłością, kóra to przeszłość rzutuje na przyszłość związku.
Idź, ale może jednak zostań.

Podobno są kobiety lubiące wyzwania.

Gorzko tu i wiosennie zarazem.

[mirek13]

Nic dodać, nic ująć Dorka.
Istotnie peel się za taki przypadek uważa, niemniej gratuluję odnalezienia nienapisanej chęci pozostawienia lubiącej wyzwania

[Marcin Sztelak]

No nie wiem, każda droga gdzieś wjedzie, na śmietnik oczywiście też... Trudna miłość, ale zawsze miłość...