Qasi wiersz

[Marcin Sztelak]

Robiąc wulgarne skręty
ze stron tomów poezji celebruję
bezsłoneczne popołudnie.
Recytacja z twarzą w garnku,
gdzie na dnie resztki kaszy
na skwarkach.

Kiedy już lśni, wylizany do czysta
błoga sytość wenę uspypia.
W barłogu, z cegłą pod główką,
po czubek nosa przykryta.

Zszarganą szmatą do zapychania
szpar pod drzwiami i w rzeczywistości.
Zastanej jak stawy po długotrwałym
siedzeniu nad pustym kubkiem.

Ten pamięta lepsze czasy, ale to bajka
do straszenia grzecznych dzieci,
o niepokojących oczach starców.

Niech im się przyśnią koszmary,
ze szczególnym uwzględnieniem
życia.

Następna kartka skręca się w palcach.

[Krokus]

No,bardzo ciekawy tekst, w moim klimacie.

[eka]

Wcale nie quasi... boli, kiedy czytam.