Niewyrażalne

[Krystyna Morawska]

Zbyt często rozmyślasz w ciemności:
wygląda na to, że się zgubiłeś.
Byłeś mieszanką lodu i ognia -
już tylko chłód przenika przez skórę.

Nic bardziej mylnego,
światło płynie nawet po zmierzchu.
Gwiazdy potrafią zatrzymać mrok,
więc przesuń wskazówkę zegara.

Chciałeś opisać nieskończoność,
ale ptak musnął cię skrzydłem.
Pokochaj ciszę, która zawisła
w powietrzu, szkoda czasu na porównania.

Na ziemi też odnajdziesz smak wieczności.

Jakże niewiele wiemy o sobie.
Dla dobra świata już więcej nie pisz.
Historia bez nas przesunie fakty
jak tektoniczne płyty.

Piękno ukryte w wysokim cieniu
świeci własnym blaskiem. Każda
pora roku zostawia po sobie ślady.

Nie wpadaj w próżnię.

[eka]

Bardzo lubię takie pisanie. Drążenie istoty przejawu, stanu. Głęboka analiza i... synteza.
Dodatkowy walor jest taki, że oryginalnie połączyłaś lirykę ze stylistyką aurea dicta, nie tracąc w kolejnych cząstkach spajającego motywu.
Wielkie brawa! Będę tu wracać.

[eka]

Sentencje:

Zbyt często rozmyślasz w ciemności:wygląda na to, że się zgubiłeś.

Byłeś mieszanką lodu i ognia - już tylko chłód przenika przez skórę.

Nic bardziej mylnego, światło płynie nawet po zmierzchu.

Gwiazdy potrafią zatrzymać mrok, więc przesuń wskazówkę zegara.

Chciałeś opisać nieskończoność, ale ptak musnął cię skrzydłem.

Pokochaj ciszę, która zawisła w powietrzu, szkoda czasu na porównania.

Na ziemi też odnajdziesz smak wieczności.

Jakże niewiele wiemy o sobie. Dla dobra świata już więcej nie pisz. Historia bez nas przesunie fakty jak tektoniczne płyty.

Piękno ukryte w wysokim cieniu świeci własnym blaskiem.

Każda pora roku zostawia po sobie ślady.

Nie wpadaj w próżnię.

[Krystyna Morawska]

Długą drogę musiałam przejść, by słowa były posłuszne emocjom i rozumowi. Teraz wydycham je razem z powietrzem ( i to nie zawsze).
Ten wiersz dodałam do tomiku : Powroty.

[Marcin Sztelak]

Ciekawy wiersz, brawo za uniknięcie moralizatorstwa.

[eka]

Długą drogę musiałam przejść, by słowa były posłuszne emocjom i rozumowi. Teraz wydycham je razem z powietrzem ( i to nie zawsze).
Ten wiersz dodałam do tomiku : Powroty.

Emocje są najchętniej "kupowane" przez czytelników, przynajmniej większa część to lubi. Podporządkowanie sobie słów wymaga, tak jak piszesz, długiej drogi. Świadczy o pisarskiej dojrzałości.
Gratuluję tomiku.