Był taki czas - 12.06.1999 r. Sandomierz

[Gajka]

w czerwcowy świt
splątany w porannej aurze
szybował jak biały kruk
by spotkać ludzi
u stóp Boga

mistyczna chwila
grzesznicy i niedowiarki
czekają na apogeum
słońce wypala
spojrzenia na przestrzał

gregoriańskie chorały
żeglują po falach Wisły
a zaplątane w medytację gamy
mkną pod dachy
trwa ceremonia

nadwiślański wiatr
osusza szczęśliwe łzy
a ponad głowami
srebrny pegaz
niósł 'Barkę” na skrzydłach


02.04.2024

[zimny grog]

skwar był wtedy ogromny. narodu przybyło prawie drugie tyle niż zaplanowano. dobrze, że placu było na zapas. ci na skrzydłach nie widzieli w całości ołtarz (uksztaltowanie terenu) wiec telebimy wspomogły. byli na miejscu, a oglądali na telewizorach.

[eka]

No proszę, dwóch świadków... ciekawe jak Zimny Czas ten zamknąłby w wierszu : )

[Gajka]

skwar był wtedy ogromny. narodu przybyło prawie drugie tyle niż zaplanowano. dobrze, że placu było na zapas. ci na skrzydłach nie widzieli w całości ołtarz (uksztaltowanie terenu) wiec telebimy wspomogły. byli na miejscu, a oglądali na telewizorach.

Zimny grog - dziękuję za komentarz, byłeś tam?

Ja byłam – żar lał się z nieba, to mało powiedziane w tym sandomierskim kotle niemal wrzało. Widziałam dwa razy Papieża na odległość maksymalnie 2 metrów, a muszę przyznać było to wielkim wyzwaniem. Ja nie miałam problemu, dysponowałam adekwatnym identyfikatorem przypiętym na klacie i wszystkie służby przepuszczały nas bez problemu, tam gdzie chcieliśmy dotrzeć, natomiast całą ceremonię doskonale słyszałam i szczątkowo oglądałam na telebime. Później wyczerpani do granic możliwości leżeliśmy na trawie i oglądaliśmy odlot Papieża tuż nad naszymi głowami. Na pamiątkę został mi piękny papieski identyfikator i podziękowanie.
Było minęło, ale wspomnienia zostały.